مهدی پورآباده ئی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه های آبی، کارشناس ارشد سازه های آبی ، دانشکد
ابراهیم امیری تکلدانی - دکترای مهندسی رودخانه، دانشکده مهندسی آب وخاک، دانشگاه تهران، عضو ه

روند رو به رشد آلودگی آب های سطحی در سراسر جهان ، علی الخصوص کشورهای در حال توسعه، نیاز به استفاده از فرآیندهای اختلاط و رقیق سازی آلودگی را دو چندان کرده است . به منظور کنترل آلودگی در جریان های روباز، رها سازی آلاینده ها باید به صورت منطقی و تنظیم شده انجام گیرد . این مطلب نیازمند اطلاع از میزان توانایی حمل، پخش و پاک سازی آلودگی توسط جریان آب در طول مشخصی از مسیر خود می باشد . در این تحقیق با استفاده از یک کانال مستطیلی و نصب بلوک های مستغرق با آرایش های گوناگون، اقدام به رها سازی ماده ردیاب به صورت پیوسته و پایدار 3 از یک منبع نقطه ای با بار آبی ثابت شد . سپس غلظت مادة ردیاب در مقاطع مختلف و با فواصل معین از منبع آلودگی تعیین گردید . ضریب اختلاط عرضی جریان با استفاده از روش تبادل ممان محاسبه شد و توسط پارامتر های عمق و سرعت برشی بی بعد گردید . همچنین مقدار ضریب مذکور بدون حضور بلوک ها مورد محاسبه قرار گفت تا مبنایی جهت مقایسة تاثیر بلوک ها بر ضریب اختلاط عرضی قرار گیرد . نتایج این تحقیق نشان می دهد که زبری های موضعی ( بلوک های مستغرق ) در مسیر جریان می توانند تا %24 در کاهش طول اختلاط کامل جریان موثر واقع شوند

اختلاط عرضی، آلودگی، طول اختلاط کامل، بلوک های مستغرق