حسین غیاثیان - دانشیار دانشکده عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران , تهران
علیرضا شرق - کارشناس ارشد خاک و پی

چندین روش تعادل حدی برای محاسبه ضریب اطمینان ناپایداری کف گودهای مهار شده با بست های افقی موجود است که هر روش محدودیت ها و مزایایی دارند . روش ترزاقی (1943) ، روش بیروم و آید (1956) روش ترزاقی اصلاح شده و روش تحلیل حدی چن (1975) از معروفترین این روشها می باشند . از دیگر روشهایی که اخیراً نیز مورد توجه قرار گرفته است روشهای عددی هستند . در این تحقیق، روش های مختلف ارزیابی پایداری کف گودبرداری ها در خاک های چسبنده مورد بررسی و نتایج هفت مطالعه موردی مقایسه گردیده اند . در تحلیل عددی از برنامه Plaxis دو بعدی که یک برنامه اجزاء محدودی است استفاده شده است . در تمام موارد ملاحظه شد که روش ترزاقی غیر واقع بینانه ترین نتایج را ارائه می نماید . مقادیر ضرایب اطمینان حاصل از دو روش ترزاقی اصلاح شده و بیروم و آید تقریبا نزدیک به هم می باشند . روش تحلیل حدی همواره نتایجی معقولتر ارائهمی نماید . در کل، دو روش تحلیل حدی و روش اجزاء محدود نتایجی منطقی تر نسبت به سایر روشها ارائه می نمایند .

پایداری کف، ضریب اطمینان، گودبرداری مهارشده