علیرضا چابکی - استادیار گروه عمران دانشکده فنی دانشگاه کردستان - سنندج
سیامک اصفهانی - مدیر پروژه مشاور طرح سد و نیروگاه سیاه بیشه - شرکت مهندسین مشاور مشانی

از مهمترین اجزای سدهای خاکی یا سنگریزه ای، هسته رسی یا آسفالتی انها می باشد که آب بندی بدنه سد به عهده ان می باشد که این مهم در سدهای CFRD توسط رویه بتنی تامین می گردد که ضخامتی در حدود 30 الی 60 سانتیمتر داشته و در بالا دست سد و بر روی بدنه اجرا می گرد. بتن در این ضخامت کم وظیفه آب بند در هد بسیار زیاد (حتی گاهی بیش از 100 متر) را به عهده دارد. با توجه به لزوم شکل پذیری بتن که بر روی بدنه تکیه کرده است. بروز ترک در آن اجتناب ناپذیر است. لذا ترکهایی در دال بتنی به وجود می اید که وظیفه آب بندی آن را با مشکل روبرو می کند. از این رو در این مقاله به بررسی میزان آب بندی در هنگام تغییر شکل زیاد رویه و ترک خوردگی آن پرداخته شده است. برای این منظور با استفاده از روش اشلایش به محاسبه میزان عبور آب از ترکها پرداخته شده است . سپس عمق و عرض ترکها در هنگام تغییر شکل و عملکرد ارماتور در میانه دال بررسی شده و میزان عبور آب از انها با استفاده از مفهوم ضخامت معادل دال محاسبه شده است. در نهایت با مقایسه ترکها و عمق ترکها نتیجه گیری شده است که رویه بتنی حتی با ترک خوردگی به علت عملکرد قسمت فشاری و نیز آرماتورها آب بند بوده و طراحی تجربی در این زمینه کاملا پلاسخگو است.

رویه بتنی ، ترک ، شکل پذیری ، CFRD ، آب بندی