رضا لرنی - کارشناس ارشد سازه، مدیر واحد مهندسی شرکت توانکاران صنعت
اکبر واثقی - استادیار پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله

در سالهای اخیر ساخت پلهای بزرگ در دستور کار متخصصان کشور قرار گرفته است، اما مسئله مهم تر از طراحی پلهای مدرن، ارزیابی مقاومت پلهایی است که تا به امروز تحت بهره برداری قرار دارند. در این راستا پس از مشخص شدن میزان آسیب پذیری یک پل آسیب پذیر، باید اقدم به مقاوم سازی آن نمود. روشهای مقاوم سازی با توجه به آسیب پذیری پلها و صدمات احتمالی انها متنوع می باشند. یکی از روشهای مرسوم برای ارتقا عملکرد لرزه ای پلها استفاده از میراگرهای انرژی می باشد. پس از معرفی پل حکیم – چمران و بررسی آسیب پذیری آن در دو سطح خطر PGA=0.90g , PGA=0.35g مشخص شد که پل مذکور در سطح خطر PGA=0.90 آسیب پذیر می باشد که با بکارگیری میراگرهای اکستروژن عملکرد لرزه ای پل به مقدار قابل توجهی بهبود یافت.

مراگر اکستروژن ، آسیب پذیری ، مقاوم سازی ، تحلیل غیر خطی ، پوش آور