مهدی ابراهیمیان - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه دانشکده مهندسی عمران دانشگاه صنعتی شریف
امیرحسین جعفریه - دانشجوی دکترای سازه دانشکده مهندسی عمران دانشگاه صنعتی شریف
محمدعلی قناد - دانشیار دانشکده مهندسی عمران دانشگاه صنعتی شریف

با توجه به مطالعات انجام شده به نظر میرسد فرض صلب بودن فونداسیون برای سازه هایی با یک هسته مرکزی صلب، مناسب نیست. از آنجا که معمولا پاسخ سیستمهای خاک و سازه از طریق معرفی سیستم معادل به دست میآید، در این مطالعه تأثیر انعطاف پذیری فونداسیون بر روی زمان تناوب اصلی و میرایی سیستم خاک و سازه شامل سازههای دارای هسته مرکزی صلب از طریق مدلسازی عددی مورد بررسی قرار گرفته است. تأثیرپارامترهای مختلف از قبیل نسبت بعد هسته مرکزی صلب به بعد فونداسیون و انعطاف پذیری خاک نسبت به فونداسیون، بر روی زمان تناوب اصلیسیستم مورد مطالعه قرار گرفته است. دو سازه 12 و 36 متری به عنوان نماینده سازههایی با ارتفاع متوسط و بلند مورد بررسی قرار گرفته اند. نتایج به دست آمده حاکی از این است که با افزایش انعطافپذیری فونداسیون تناوب اصلی سیستم خاک و سازه متناظر نیز افزایش مییابد. نتایج نشان میدهدکه برای سازه 12 متری تأثیر انعطاف پذیری کم است و تنها در مورد فونداسیونهای بسیار انعطافپذیر، که عملا وجود واقعی ندارند، انعطاف پذیری برروی تناوب اثر میگذارد. میرایی محاسبه شده برای سازه 12 متری با افزایش انعطاف پذیری فونداسیون اندکی افزایش مییابد. برای سازه 36 متری تأثیرانعطاف پذیری پررنگتر است و در محدودهی معمول برای انعطا ف پذیری، تناوب سیستم خاک و سازه با فونداسیون انعطاف پذیر در حدود 40 درصد افزایش مییابد. بدیهی است با افزایش نسبت بعد هسته صلب به بعد فونداسیون، تأثیر انعطاف پذیری کاهش مییابد.

فونداسیون انعطاف پذیر، اندر‌کنش خاک و سازه، خصوصیات دینامیکی سیستم خاک و سازه