لعیا سیروس رضایی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران (محیط زیست) دانشگاه تربیت مدرس تهر
بیتا آیتی - استادیار مهندسی عمران (محیط زیست) دانشگاه تربیت مدرس تهران
حسین گنجی دوست - استاد مهندسی عمران (محیط زیست) دانشگاه تربیت مدرس تهران

بیوگرانول سازی یک پروسه خودپایدارسازی بیولوژیکی میباشد که در آن میکروارگانیسمها به منظور تشکیل یک بیومس متراکم کروی تجمع مییابند و به دو گروه عمده گرانولهای هوازی و بیهوازی تقسیم میشوند. گرانولهای بیهوازی در دهه های اخیر بسیار مورد مطالعه قرار گرفته-اند در حالی که تحقیقات در زمینه گرانول هوازی طی چند سال اخیر آغاز شده است. گرانول هوازی نتیجه توسعه بیوتکنولوژی محیط زیست درجهت نیل به راندمان بالای تصفیه فاضلاب میباشد. ویژگیهای متمایز گرانول های هوازی دال بر برتری این فناوری در مقایسه با پروسه های لجن فعال متداول است. از جمله این ویژگیهای متمایز میتوان به پایداری بهتر، دانسیته بالاتر ، ساختار میکروبی قوی تر، قابلیت نگهداری بیومس بالاترو سرعت ته نشینی بهتر اشاره کرد.

گرانول­سازی، SBAR، سیستم هوازی، زمان ماند، راندمان حذف COD