فرزاد شهابیان - دانشیار گروه عمران، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد
مهرا... رخشانی مهر - دانشجوی دکتری سازه، دانشگاه فردوسی مشهد

با توسعه تکنولوژی بتن، استفاده از بتن با مقاومت بالا در سازهها افزایش یافته است، به طوری که امروزه بطور فزاینده ای از بتن با مقاومت بیش از110 مگا پاسکال، در سازههای بتنی مناطق زلزله خیز استفاده می شود. این نوع بتن، بطور نسبی دارای طبیعت شکننده ای بوده که باعث گسیختگی ناگهانی و تردگونه آن می گردد. از این رو، برای اصلاح رفتار، افزایش مقاومت و انعطافپذیری ستون های ساخته شده از این نوع بتن، از اثردورگیری (محصور شدگی) استفاده می شود. در این پژوهش، مدل های تحلیلی پیشنهاد شده برای محاسبه مقاومت ستونهای بتنی محصور شده مورد ارزیابی قرار میگیرد. از سوی دیگر، بررسی های انجام شده نشان می دهد که در تعیین مقاومت نهایی این نوع ستون ها، لازم است که عدم قطعیت های مربوط به ماهیت ناشناخته عوامل موثر در ایجاد مقاومت، در نظر گرفته شود. برای این کار لازم است که با انجام یک تحلیل احتمال اندیشانه، عدم قطعیت های ناشی از طبیعت آماری متغیر ها را به صورت روابط ریاضی در آورده و ملاحظات ایمنی (قابلیت اطمینان) را بطور کمی وارد فرآیند طراحی نمود. در این مقاله، برای در نظر گرفتن این عدم قطعیت ها، مقاومت جاری شدن فولاد جانبی و مقاومت بتن به صورت متغیرهای تصادفی با تابع چگالی احتمال نرمال و لگ نرمال با ضرایب پراکندگی 10 ، 15 و 20 درصد در نظر گرفته می شود. برای تولید متغیر های تصادفی فوق، از روش مونت کارلو استفاده می گردد. با استفاده از متغیر های تولید شده، پارامتر های مربوط به مقاومت مقطع محصور شده محاسبه و با نتایج آزمایش مقایسه می گردد. بدین ترتیب قابلیت اطمینان هر یک از مدل های پیشنهادی مشخص و سطح ایمنی هر کدام تعیین می گردد.

تحلیل احتمال اندیشانه، روش مونت کارلو، بتن با مقاومت بالا، دورگیری