بهروز پیروز - کارشناس ارشد عمران آب، واحد محیط زیست و کیفیت منابع آب، شرکت سهامی آب م
محمدرضا کاویانپور - دانشیار گروه عمران دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
بیژن پیروز - دکتری روابط بین الملل، دانشگاه تهران

مسأله کمبود آب و کاهش کیفیت آب، بسیاری از کشورهای جهان را وادار ساخته تا دیدگا ههای خود در زمینه مدیریت منابع آب را مورد بازبینی و تجدید نظر قرار دهند. در نتیجه، سیستم مدیریت منابع آب در معرض یک تغییر اساسی در سطح جهانی قرار گرفته است. در عین حال عدم رعایت حریم ها و استفاده غیر مدیریت شده از منابع آب زیرزمینی در ایران چنان گسترده بوده که به موجب برخی برآوردها طی پانزده سال گذشته به طور متوسط هر سال سطح آب های زیر زمینی در ایران نیم متر از سال قبل پایین تر رفته است. یکی از راهکارها در این زمینه تعیین مبانی حقوقی وقانونی مناسب بمنظور صیانت از حریم کیفی آب های زیرزمینی می باشد. با توجه به ضعف های موجود و نبود دستورالعملی در ارتباط با حریم کیفی آبهای زیرزمینی در ایران در این تحقیق به تعریف، ضرورت و نحوه تعیین و اجرایی شدن آن پرداخته شده است.در این تحقیق ابتدا تعاریف، مفهوم و ضرورت تعیین حریم کیفی و همچنین قوانین و آیی ننامه های ایران و کشورهای مختلف بمنظور تعیین مبانی حقوقی و قانونی مناسب در این زمینه مورد بررسی قرار گرفته، سپس با بررسی قوانین و دستورالعم لهای تصویب شده در کشورهای مختلف ایده های کلی برای رسیدن به تجسمی قابل قبول از موارد مورد نیاز برای صیانت از حریم کیفی آب های زیرزمینی در ایران مطرح و در نهایت با داشتن این ایده های کلی و عنایت به ظرایف فرهنگی و اجتماعی حاکم بر نحوه پذیرش و اجرای قوانین در ایران موارد و طرح هایی برای "صیانت از حریم کیفی آب های زیرزمینی در ایران" پیشنهاد گردیده است.

مدیریت منابع آب، حریم کیفی، مبانی حقوقی، آبهای زیرزمینی