سیدمحمدباقر نادری - دانشجوی کارشناسی ارشد خاک و پی، گروه مهندسی عمران، دانشکده مهندسی، د
محمدحسین بازیار - استادیار، گروه مهندسی عمران، دانشکده مهندسی، دانشگاه یاسوج
محمدعلی روشن ضمیر - استادیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی اصفهان

مقاومت برشی خاک عاملی تعیین کننده در اکثر پروژه های عمرانی می باشد و در نتیجه استفاده از روش هایی جهت بهبود مقاومت برشی و به نوعی ظرفیت باربری خاک، مهم و قابل بررسی می باشد. بدین منظور استفاده از ژئوسنتتیک ها از دیرباز مورد توجه قرار داشته است. از عیوب این نوع سامانه تسلیح می توان به لزوم نشست قابل توجه پی جهت بسیج کامل مقاومت بیرون کشیدگی و درگیری مسلح کننده با خاک اشاره کرد. در طراحی بعضی از سازه های حساس این نشست قابل قبول نمی باشد؛ ضمن آنکه سیستم زوال لغزش مستقیمDirect Sliding و بیرون کشیدگی Pull-Out نیز، مخصوصاً در پایداری شیبها از نقاط ضعف این سامانه تسلیح بشمار می آیند. استفاده از یک چسب عیوب بالا را مرتفع می کند بدین ترتیب که با افزودن گونه ای چسب پلیمری به ناحیه تماس مسلح کننده و خاکInterface) پیوستگی بین خاک ومسلح کننده افزایش یافته و یا به عبارت دیگر پارامترهای مقاومتی اندرکنش بین خاک مسلح کننده بهبود مییابد. در این پژوهش به بررسی اثرات الیاف ضایعاتی کارخانجات فرش ماشینی کاشان به عنوان مسلح کننده و دو نوع پلیمر محلول در آب به عنوان چسب پلیمری با نامهای پلیوینیلالکل و پلی وینیلاستات در میزانCBR ماسه پرداخته شده است.

الیاف ، چسبهای پلیمری، پلیوینیلالکل، پلیوینیلاستات