مهدی شیردل - کارشناس ارشد مهندسی ژئوتکنیک، عضو باشگاه پژوهشگران جوان، دانشگاه آز
علی قنبری - دانشیار گروه عمران، دانشکده فنی، دانشگاه تربیت معلم
محمد داودی - استادیار پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله

میزان لرز هخیزی ساختگاه یکی از عوامل موثر در طراحی سازه های مختلف اعم از ساختمانها، دیوارهای حائل، دیوارهای خاک مسلح، سازه های زیرزمینی و سدهای خاکی می باشد. تحلیل لرز های سازه های مختلف اغلب با دو رویکرد استفاده از روش شبه استاتیک و روش دینامیکی قابل انجام می باشد. روش شبه استاتیک روشی ساده و معمول در مطالعه پایداری لرزه ای سازه های مختلف بوده و بر اساس این روش بررسی پایداری سازه در مقابل زلزله با معادل سازی نیروی زلزله با یک نیروی ثابت افقی انجام می شود و بدین وسیله پایداری سازه در مقابل زلزله مورد ارزیابی قرار می گیرد. محققین پیشین و آیی ننامه های مختلف غالباً برای انتخاب ضریب مذکور بدون توجه به شرایط ساختگاه و مشخصات دینامیکی سازه ارقام ثابتی ارائه کرده اند که ناشی از تلاش برای ساده سازی محاسبات مربوطه بوده است. با این حال علیرغم تحولات چشمگیر رخ داده در سالهای گذشته در باب توسعه روش شبه استاتیک، این روش قادر به مشخص نمودن نیروهای واقعی زلزله نم یباشد و صرفا ابزاری است برای اینکه طراح بتواند میزان مشخصی از مقاومت جانبی را در سازه تامین نماید که البته به طور غیرمستقیم در پایداری سازه در برابر نیروهای زلزله موثر است. با اینحال این روش با عنایت به سادگی، بیشتر مورد تمایل مهندسان و طراحان سازه های خاکی می باشد. در این تحقیق ضمن جم عآوری نظریات و پیشنهادهای ارائه شده در باب روش شبه استاتیک برای ارزیابی پایداری سازه های مختلف، به بررسی کاستی های آنها نیز پرداخته شده است

روش شبه استاتیک، ساختمان، دیوارهای حائل، دیوارهای خاک مسلح، سازه های زیرزمینی، سدهای خاکی