گلریز ضمیری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران – سازه، دانشگاه گیلان
نصرت اله فلاح - دانشیار گروه مهندسی عمران، دانشگاه گیلان

در این مقاله رفتار دینامیکی یک ساختمان ده طبقه متکی بر جداسازهای لغزشی مورد مطالعه قرار میگیرد. سازهی مورد نظر به صورت برشی و با یک درجه آزادی جانبی در هر طبقه مدلسازی میشود. هدف از این تحقیق، تعیین مقدار بهینهی پارامترهای سیستم جداساز پایه با بکارگیری الگوریتم ژنتیک به منظور کاهش همزمان شتاب و جابجایی طبقهی بام میباشد. به منظور به حداقل رساندن همزمان توابع هدف، روش الگوریتم ژنتیک مرتبسازی غیربرتر نخبهگرا و سریع(NSGA-II استفاده میشود. مقدار بهینهی پارامترهای جداساز لغزشی شامل ضریب اصطکاک و جرم پی لغزشی از مطالعهی فوق ارزیابی میشوند. نتایج بدست آمده نشان میدهد که، جداساز لغزشی با مشخصات بهینه به میزان قابل ملاحظهای پاسخ سازه را در برابر زلزلههای مختلف کاهش میدهد و همچنین روش NSGA-II روشی موثر در ارزیابی مقدار بهینهی پارامترهای جداساز لغزشی میباشد.

ارتعاشات لرزهای، جداساز لغزشی، بهینهسازی چندهدفه، الگوریتم ژنتیک