سیدصمد پرنیان - کارشناس ارشدمهندسی عمران مدیریت ساخت و پروژه
محمدعلی سوخکیان - دکتری تحقیق در عملیات استادبازنشسته دانشگاه شیراز

برنامه ریزی پروژه ها براساس فاکتور زمان انجام می شود مسیر یا مسیرهایی که در بیشترین زما ن تشکیل شده و هیچگونه زمان شناوری نداشته باشند به عنوان مسیر بحرانی پروژه انتخاب می شوند دراین مقاله مدلی ارائه می شود که تنها به فاکتور زمان اکتفا نکرده و ریسک را در تعیین مسیر بحرانی موثر می داند این مدل ابتدا به فعالیت ها زمان اختصاص میدهد سپس میزان ریسک هر فعالیت را به کمک مدل FMEA محاسبه نموده و همراه با فاکتور زمان در نظر میگیرد و برای هر فعالیت ضریبی به نام TR تعریف می شود که از دو عامل زمان و ریسک تشکیل شده و براساس این فاکتورها و با استفاده از قوانین شبکه PN مسیر بحرانی پروژه بدست می آید که برای اتمام بموقع پروژه طبق بودجه مشخص شده می بایستی بیشترین تمرکز برروی این مسیر صورت گیرد و لزوما مسیری نیست که دارای بیشترین زمان اتمام پروژه می باشد.

پروژه، فعالیت، ریسک، مسیر بحرانی