مهدی میرزاگل تبار روشن - عضو هیات علمی آموزشکده فنی و حرفه ای سما ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سا

ایران یکی از مستعدترین مناطق جهان در زمینه زلزله است و در سال های اخیر، زلزله های ویرانگر بسیاری با خسارتهای فراوان مالی و جانی در کشور اتفاق افتاده است. از آنجایی که عموما در مناطق با جمعیت بالا و شهرهای بزرگ جهت استفاده حداکثری از زمین، ساختمان ها بدون فاصله و یا با فاصله ناکافی از یکدیگر ساخته می شوند، لذا طی زلزله های شدید، بر اثر ارتعاش غیر همفاز سازه های مجاور (که دارای فاصله کافی از یکدیگر نمی باشند)، پدیده ضربه اتفاق می افتد که در این زمینه، موارد بسیاری از خسارتهای سازه ای، طی زلزله های شدید سالهای اخیر گزارش شده است. در این طرح پژوهش، به منظور بررسی پدیده ضربه ، ابتدا روشهای تخمین فاصله ایمن برای جلوگیری از ضربه زدن ساختمانهای مجاور به یکدیگر بررسی گردید. سپس ساختمانهایی با اختلاف طبقاتی متفاوت (از 3تا 20طبقه)، با استفاده از المان اتصالی GAPدر مجاورت یکدیگر قرار داده شد و تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی انجام گرفت. در ادامه پاسخ های دو ساختمان مجاور(تغییر مکان جانبی و برش طبقات) در حالت وجود ضربه، با حالت بدون ضربه، مقایسه گردید. همچنین با محاسبه حداکثر تغییر مکان جانبی سازه، حداقل فاصله ایمنی دو سازه تعیین شد. نتایج حاصل از تحلیل، بیانگر این است که عوامل موثر در پدیده ضربه، سختی سازه ها و نیز فاصله دو ساختمان مجاور از هم می باشد. با بررسی مدل ها مشخص گردید که ضربه، باعث افزایش پاسخ ها در ساختمان بلندتر و کاهش پاسخ ها در ساختمان کوتاهتر می گردد. همچنین بیشترین افزایش در پاسخ ها، در نمونه های با اختلاف طبقاتی 3 طبقه و بیشتر بوده است. نتایج پژوهش نشان دهنده این است که وجود فاصله بین ساختمان و نیز افزایش سختی ساختمان ها (خصوصا ساختمان بلندتر)، می تواند به کاهش اثرات ضربه در پاسخ های ساختمان ها منجر گردد. همچنین می توان با رعایت فاصله مناسب بین دو سازه (که در این تحقیق، تعیین گردید) اثرات مخرب این پدیده را از بین برد

ضربه ، آسیب های لرزه ای ،ساختمانهای مجاور ، فاصله مناسب بین سازه ها