شهاب حسن پور - کارشناس ارشد راه و ترابری، مرکز تحقیقات حمل و نقل طراحان پارسه
بابک میربها - دانشجوی دکتری راهوترابری دانشگاه تربیت مدرس، کارشناس ارشد مرکز تحقیق

شبکههای شطرنجی بهطور کلی در علم ترافیک و شهرسازی به شبکههایی غیرمرکزی که در آن تعداد زیادی گره یا نقطه تقاطع وجود دارد، اطلاق میشود. در این سیستمها کلیه نقاط توسط شبکه پوشش داده شده و توسعه شبکه به هر سمت و به طور نامحدودی، امکانپذیر است. فلذا از مشکلات ترافیکی چنین سیستمهایی میتوان وجود تقاطعهای خطرناک در محل اتصال خیابانهای مورب و شطرنجی، کثرت تعداد تقاطعها در این معابر و وجود رویکردهای حرکتی زیاد را نام برد، که بهنوبه خود سبب کاهش ایمنی و افزایش زمان تاخیر بسیار در این معابر میگردند. از سوی دیگر با توجه به ساختار دسترسیها در کلانشهرها و بهخصوص تهران، بکارگیری چنین سیستمهای شبکهای اجتناب ناپذیر میباشد. لذا بایستی راهکاری ارائه نمود که مشکلات این سیستمها تا حد امکان رفع گردد. بالطبع، یکی از راهکارها، ساماندهی جهات حرکتی و دسترسی در شبکه معابر مذکور است. در این تحقیق با مطالعه موردی بر روی نمونهای از شبکههای شطرنحی در شهر تهران و شبیهسازی آنها در نرمافزار ?IMSUN پارامترهای ترافیکی در شرایط پیش و پس از تغییرات محاسبه شده و میتوان تاثیر این تغییرات را مشاهده نمود. لذا نتیجه میشود که ایجاد جهات زیگزاگی با رویکردهای مناسب در شبکه معابر شطرنجی، یکی از راهکارهای بسیار مؤثر در رفع مشکلات ترافیکی شبکههای شطرنحی میباشد

شبکههای سطرنجی، نرم افزارAIMSUN پارامترهای ترافیکی، جهات زیگزاگی