محمدرضا بذرگر - دکتری در برنامه ریزی شهری، عضوهیئت علمی دانشگاه شیراز ، رئیس شورای اسل
محمجعفر کریمی صالح - کارشناس ارشد شهرسازی ، مدیر دفتر مطالعات و برنامه ریزی بافتهای فرسوده

مرمت شهری، شیوه ای برای بازگرداندن تعادل در کارکرد درونی سامانه شهری و به منظور تداوم بخشی به ارزشهای سکونتگاههای شهری مراد شده است. پس از جنگهای جه انی و آسیب جدی به ساختار شهری، مرمت با روشه ای گوناگون به کار گرفته شده است ، تا کنون مرمت در ایران بیشت ر متوجه بناهای تاریخی بوده است و با توجه معمارانه به بازسازی و حفاظت از نماهای میراثی و تزئینات داخلی شکل گرفته است . اما با رخ داد رشد شتابان در کلان شهرهای ایران تهدید بافتهای تاریخی و سکونت گاه های کهن روی کرد به احیاء بافتهای قدیمی و مرمت شهری نیز مو رد توجه قرار گرفت می توان عملکرد بازسازی بافت های قدیمی را به دو دسته اصلی متمایز نمود: -1 بازسازی فیزیکی و استحکام بخشی کالبدی و روان بخشی با هدف اصلاح محیط زندگی و عملکرد بین فضائی در بخش شهری مورد مرمت ، به نظر می رسد در ایران عمدتاً این نظریات به رویکر دهای معماری و تجدید ارزشهای بصری در تمامی نمای ساختمان های تاریخی و میراثی و فرهنگی منجر شده است. -2 ساماندهی فعالیتها و برنامه ریزی ساختاری ، با هدف ایجاد انگیزه های بازسازی ، و روان بخشی محیط سکونت گاهی همراه با مردم و اهالی و نهایتاً تحقق بهسازی کالبدی که بیشتر توسط شهرسازان وبرنامه ریزان مورد توجه قرار گرفته است. • به نظر می رسد،در ایران، روش اول تجربیات گوناگون ( و ناتمام ) به جای گذاشته و به نظر می رسد غالباً در تحصیل هدف اصلاح عملکردی و ساماندهی روابط بین فضائی بخش مورد بازسازی و سایر بخشهای شهری ناکام مانده است. • برنامه ریزی ساختاری،و دقت در روابط بین فضائی، رویکرد نوین مرمت شهری بوده و در حال شکل گیری است.مقاله پیش رو به بررسی چند و چون گزینه های طرح ساختاری در مرمت شهری و تجارب و نتایج بدست آمده می پردازد و چندین نمونه موردی مرمت شهری و شیوه های حفاظت و تداوم بخشی به عملکرد بافتهای قدیمی و ساماندهی روابط بین فضائی نواحی قدیمی شهر که مورد مرمت قرار دارند را با سایر بخشهای شهری می پردازد.