رحمت مدندوست - دانشیار گروه مهندسی عمران ،دانشگاه گیلان،دانشکده فنی
نسرین صالحی صدقیانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران، دانشگاه گیلان، دانشکده فنی
محمد بصائری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران، دانشگاه گیلان، دانشکده فنی

بتن خودتراکم ازجمله عوامل مهم پیشرفت در تکنولوژی بتن به شمار میرود و در سالهای اخیراستفاده ازآن به میزان چشمگیری افزایشیافته است. روانی وکارایی بالاو همچنین عدم نیازبه هرگونه لرزاندن مکانیکی جهت تراکم، عامل اصلی محبوبیت این نوع بتن می باشد. اینخصوصیات، کاهش میزان صدای ناشی از لرزاندن بتن وکاهش استفاده ازنیروی انسانی درپی دارد. دراین مطالعه با جایگزینی بخشی ازسیمان توسط نانو ذرات هایی مانند نانوآهن، نانومس ونانوسیلیس دربتن خودتراکم و استفاده از پوزولان خاکستربادی به صورت ثابت در همه نمونه ها با انجام آزمایش های حالت تازه جریان اسلامپ، T50 ، قیف V و جعبه L خواص رئولوژیکی آنها بررسی و مقایسه می شود. در تمامی نمونهها نسبت آب به سیمان 0.38 در نظر گرفته شده است. نانو ذرات به دلیل تسریع شکل گیری ژل C-S-H سبب افزایش مقاومت نمونه ها می گردد. از طرفی نقش پرکنندگی نانو ذرات باعث کاهش اثرات مضر وجود حفرات در بتن می شود. درصدهای جایگزینی نانوسیلیس (3%، 4%، 5% و 7%)، نانومس (1%، 3%، 4% و 5%) و نانوآهن (1%، 2%، 3% و 4%) میباشد. در نهایت با توجه به آزمایش های حالت تازه و همچنین مقاومتهای فشاری 14، 7 و28 روزه نمونه ها، درصد جایگزینی وزنی بهینه هریک از نانو ذرات گزارش گردید و همانطور که ذکر شد انتظار میرود مقاومت فشاری نمونه ها با افزودن نانو ذرات افزایش یابد.

بتن خودتراکم، حالت تازه، نانوسیلیس، نانو آهن، نانو مس، خاکستربادی