ابراهیم قیاسوند - استادیار دانشکده فنی کبودرآهنگ، دانشگاه بوعلی سینا
بهنام زارعی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی و مدیریت ساخت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک
پدرام شریفی - دانشجوی کارشناسی دانشکده فنی کبودرآهنگ، دانشگاه بوعلی سینا
احسان سرایی - دانشکده فنی کبودرآهنگ، دانشگاه بوعلی سینا

بر اساس مطالعات انجام شده توسط محققین مختلف، می توان نفوذپذیری را مهمترین عامل در پایایی بتن دانست، عوامل متعددی نظیر نسبت آب به سیمان، مقدار، شکل و بافت سطحی سنگدانه، نوع و عیار سیمان و ... بر میزان نفوذپذیری بتن موثر است. مقاله حاضر، اثر تغییرات مدول نرمی سنگدانه را بر نفوذپذیری بتن های معمول با نسبت آب به سیمان 0/55، مورد مطالعه قرار داده است. به این منظور پس از آماده سازی مصالح سنگی (با حداکثر اندازه دانه های 25، 19، 12/5 و 9/5 میلی متر و مدول نرمی ثابت) و ساخت بتن، انجام آزمایش هایی چون مقاومت فشاری، جذب آب مویینه، جذب آب حجمی و جذب آب سطحی در سنین مختلف در دستور کار قرار گرفت. نتایج حاصل از این پزوهش نشان داد با کاهش حداکثر اندازه سنگدانه، ازمیزان نفوذپذیری بتن کاسته می شود.

نفوذپذیری بتن، حداکثر اندازه سنگدانه، مدول نرمی، دوام