حمید اخوان خرازیان - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سازه، گروه عمران، دانشکده فن ی و مهندسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان
محمدرضا زارع - استادیار مهندسی سازه، گروه عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان

خرابی های سازه های بتنی از مهم ترین مسایل صنعت بتن در دهه های اخیر بوده است. بخش عمده ای از خرابی ها ناشی از عدم شناخت رفتار مصالح و عدم انتخاب مصالح مناسب برای محیط های مختلف می باشد. از این رو نیاز مبرمی به مواد تعمیری جهت ترمیم سازه ها می باشد. یکی از روش های پرکاربرد جهت تعمیر ترک ها و خرابی ها استفاده از ملات تعمیری است. از مهم ترین عوامل موثر در عملکرد مطلوب ملات های تعمیری برای بتن آسیب دیده حصول پیوستگی کامل بین مواد تعمیری و بتن پایه می باشد. پیوستگی خوب بین ملات تعمیری و بتن پایه موجب می شود که عضو ترمیم شده به صورت یکپارچه عمل کرده و در سطح مشترک دارای ضعف نباشد. برای حصول یکپارچگی، علاوه بر اهمیت شرایط سطحی، خواص مکانیکی و فیزیکی مصالح تعمیری از اهمیت بسزایی برخوردار است. به همین منظور ملات های تعمیری حاوی رزین آکریلیک به میزان 0، 5، 10، 15 و20 درصد وزنی سیمان ساخته شد. همچنین در طرح های مشابه با افزودن پوزولان میکروسیلیس، ملات های تعمیری حاوی رزین آکریلیک و میکروسیلیس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که با افزودن 15 درصد رزین آکریلیک و 10 درصد میکروسیلیس مقاومت فشاری، مقاومت کششی، مقاومت خمشی و مقاومت پیوستگی به ترتیب 27، 28، 26 و 41 درصد نسبت به نمونه شاهد افزایش یافته است.

ملات تعمیری، رزین آکریلیک، پوزولان میکروسیلیس، مقاومت مکانیکی