میرمحمود حسنی - دانشجوی کارشناسی ارشد گرایش راه و ترابری دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
فریدون مقدس نژاد - عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
جعفر سبحانی - عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی، تهران، ایران
مهدی چینی - عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی، تهران، ایران

استفاده از الیافهای ماکروسینتتیک باعث بهبود خواص مکانیکی بتن و کاهش جمع شدگی بتن تازه و سخت شده میشود همچنین الیاف ماکروسینتتیک میتواند جایگزین مناسبی برای الیاف فلزی و آرماتورهای حرارتی باشد به همین دلیل مصرف این نوع الیاف در سالهای اخیر گسترش یافته است. الیاف مورد بررسی در این پژوهش، الیاف پلی پروپیلن اصلاح شده1 است که نوعی الیاف ماکروسینتتیک به شکل کبریتی (سوزنی) حاوی تارهای شبکه ای است. در این پژوهش قصد بر این است تا با بررسی خواص مهندسی بتن الیافی، مقدار بهینه ی الیاف مذکور تعیین شود. به منظور دستیابی به این هدف، بتن کنترل با مقدار سیمان 400 کیلوگرم در هر متر مکعب و نسبت آب به سیمان 0/38 و پنج طرح بتن الیافی به ترتیب با 1/5، 2/5، 3/5، 4/5 و 6 کیلوگرم الیاف مذکور در هر مترمکعب بتن تهیه گردید و آزمایش های بتن تازه از قبیل: کارایی ، درصد هوا و وزن مخصوص به ترتیب طبق استانداردهای ASTM C143 و ASTM C138 و آزمایشهای بتن سخت شده ازقبیل: مقاومت فشاری، مقاومت خمشی، مقاومت پسماند و مدول الاستیسیته به ترتیب طبق استانداردهای EN 12390-3، ASTM C78 و ASTM C1609 و ASTM C469 روی طرحها انجام شد.تمامی آزمایشها در بخش تکنولوژی بتن مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی تهران و آزمایشگاه مکانیک سنگ دانشگاه صنعتی امیرکبیر تهران انجام شد و نتایج آزمایشها نشان داد که افزودن الیاف پلی پروپیلن اصلاح شده به بتن باعث کاهش کارایی، افزایش درصد هوا و تغییر ناچیز وزن مخصوص بتن و افزایش مقاومت فشاری، مقاومت خمشی، مقاومت پسماند، جذب انرژی و مدول الاستیسیته آن میشود.

بتن الیافی، ماکروسینتتیک، الیاف پلی پروپیلن اصلاح شده، خواص مهندسی، مقدار بهینه