محمدامین سلطانی - دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشکده فنی دانشگاه تهران، تهران، ایران
اکبر کریمی - دانشجوی دکترای دانشگاه صنعتی شریف و عضو هیات علمی گروه مهندسی عمران د
محمدرضا بازرگان - دانش
سیداحسان شیرنگی مرزنکلاته - دانشجوی دکترای دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران و عضو هی

دراین تحقیق دو چارچوب برای اعمال عدم‌قطعیت در شبیه‌سازی سیستم‌ها و کاربرد آن در مدیریت منابع آب ارائه شده است. این دو چارچوب در قالب دو مدل INDESIMUL و TSIMOPT تدوین شده است. هر دو مدل از شبیه‌سازی مبتنی بر بهینه‌یابی استفاده می‌کنند. مدل اول بهینه‌یابی چند-دوره‌ای به همراه تحلیل سناریوها عملکرد یک سیستم در معرض عدم قطعیت را شبیه‌سازی می‌کند. مدل دوم از یک بهینه‌یابی تک-دوره‌ای به همراه مدل پیش‌بینی آماری ، که قابلیت تصحیح عملکرد خود را پس از گذر هر دوره زمانی داشته برای شبیه‌سازی عملکرد یک سیستم در معرض عدم قطعیت استفاده می‌کند. مدل اول فرمول‌بندی غیرخطی و مدل دوم فرمول‌بندی خطی دارد. این دو مدل در سیستم آبی زاینده رود شامل سد زاینده رود به کار برده شده و با عملکرد واقعی طی سال 1363 مقایسه شده‌اند. مدلهای INDESIMUL و TSIMOPT عملکردی به مراتب بهتر از عملکرد واقعی داشته‌اند ضمن اینکه مدل INDESIMUL در عملکرد خود اطمینان‌پذیری بیشتری نسبت به مدل TSIMOPT از خود نشان می‌دهد. البته زمان حل مدل TSIMOPT به علت تک-دوره‌ای بودن کمتر ازINDESIMUL است.

عدم‌قطعیت، شبیه‌سازی، بهینه‌یابی، پیش‌بینی، اطمینان‌پذیری، تحلیل سناریوها