نغمه صاحبی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی , دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت , ایران
الهام فلاحتکار - دانشجوی دکتری برنامه ریزی روستایی گرایش آمایش محیطی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت
سپیده آشفته پور لیلاکوهی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی روستایی گرایش آمایش محیطی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت

فرهنگ و یا به عبارتی راه و روش زندگی جوامع انسانی در برگیرنده اقتصاد، معیشت، نحوه زیست، طرزمصرف خوراک و پوشاک، مسکن، سیاست، آداب و رسوم، نظام ازدواج و خویشاوندی، تفکرات مذهبی ومتافیزیکی و همه امور انسانی و غیرانسانی است. همانطور که می دانیم توسعه برای تحول انسان است و خودهدف نیست، بلکه ابزاری است تا انسان را متناسب با مکانی که در آن زیست می کند به جایگاه و موقعیتشایسته اش برساند. در این میان توسعه روستایی بهبود شرایط زندگی توده های کم درآمد ساکن روستا وخودکفا ساختن آنها است. اغلب دانشمندان که با مسائل شهری و روستایی در ارتباط اند، اعتقاد دارند بایددر روستاها تحولی بنیادین ایجاد شود و تنها راه حل، ارتقای سطح زندگی مردم در روستاها توجه بهرویکردهای توسعه پایدار و توسعه همه جانبه روستاهایی است. محققان در این مقاله می کوشند به این سؤالاساسی که آیا بین فرهنگ و توسعه پایدار مناطق روستایی رابطه معناداری وجود دارد؟ پاسخی مستدال ارائهکنند. این مقاله یک پژوهش کاربردی است، روش مطالعه به صورت توصیفی تحلیلی است که گردآورىاطلاعات مورد نیاز به شیوه اسنادی و کتابخانه ای انجام شده است نتایج به دست آمده از تحقیق نشانگر وضعیت نامطلوب توسعه روستایى با رویکرد توسعه پایدار در نواحی روستایی است و در این بین سهم فرهنگبه کلی فراموش شده است. چون که وضعیت کلی اجتماعات روستایی در ایران نشان می دهد که برنامه هایفرهنگی و برنامه های توسعه پایدار در نواحی روستایی با توجه به نقش و جایگاه آن در این نواحی انطباقی باالگوی توسعه نداشته و از آنجایی که برنامه های توسعه از دستیابی به اهداف در همه زمینه ها دور ماندهاند، بیشترین آثار منفی خود را بر اجتماعات روستایی از (بعد فرهنگی) بر جای گذاشتند.

توسعه، ، توسعه پایدار، فرهنگ، توسعه روستایی