حمیدرضا عاطفی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود
حمیدرضا شعاعی - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود

گردشگری روستایی به عنوان یکی از اشکال مهم گردشگری امروزه از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد چرا که باروند مهاجرت به شهرها و ایجاد شهرهای شلوغ ، پر جمعیت و پر از آلودگی های مختلف روستا به عنوان مظهرطبیعت و پاکی که حس نوستالژیک بشررا زنده می سازدو برای انسان شهرنشین خسته و درمانده از تکنولوژی وپیامدهای زندگی شهری مفری برای نجات می باشد. از گردشگری روستایی به عنوان پسا گردشگری نامبرده میشود که به عنوان مردمی ترین شکل گردشگری مطرح می باشد. روستا به طور ذاتی واجد جاذبه های طبیعی زیادیمی باشد اما می توان با استفاده از انرژی های تجدید پذیر در روستاها بر این جاذبه ها افزود. محیط پاک روستا باانرژی های فسیلی در تضاد می باشد و از آنجایی که حفظ محیط زیست و گردش مسئولانه در طبیعت ذات این نوعتوریسم را تشکیل می دهد لذا استفاده از انرژی های پاک و تجدیدپذیر ضمن برخورداری از آثار مثبت گردشگریروستایی از تهدید نمودن محیط پاک روستا جلوگیری می نماید. در این مقاله به روش توصیفی با استفاده از منابعکتابخانه ای و اینترنتی به تبیین موضوع پرداخته شده است.

گردشگری، گردشگری روستایی، انرژی های نو