رسول ابراهیمی ناغانی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم
سهیل خیام باشی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم

ابتدا باید گفت در بیشتر لغت نامها واژه مسافرت را عمل جابه جایی تعریف کرده اند. اما این واژه در صنعتجهانگردی تعریف خاص و دقیق تری دارد " عمل جابه جایی به خارج از جامعه برای تجارت و یا تفریح نه برایانجام کارهای روزمره". به عبارتی فعالیت هایی که فرد در مسافرت و در مکانی غیر از محیط عادی خود انجام میدهد امری انکار ناپذیر می باشد بطوریکه مذهب یکی از مهمترین ارکان در روحیات معنوی انسان است.در فرهنگ اسلامی, سیاحت به عنوان سیر آفاقی در برابر سیر انفسی مورد توجه قرار گرفته است. اسلام به انسان ونیازهای انسان نگاه ویژه ای دارد. آنچه را که به واقع زندگی و حیات را لذبخش و آسان می کند و در جسم و روحو روان انسان موثر است و به رسمیت می شناسد. حال اگر در این بین نگاهی به آیه 156 سوره بقره بیندازیم در مییابیم که در فرهنگ اسلامی هدف اصلی رشد و ارتقای معنوی است و از این رو یکی از راه های تقویت معنویت وایجاد ارتباط با معبود, زیارت است. بنابراین میتواند گفت که هر فردی برای سفر انگیزه ای دارد و به اندیشه ای طیطریق می کند, اما انگیزه همه سفرها تفریح و مشاهده و شناخت ناشناخته ها نیست. خیلی از مردم تنها به انگیزه سیرآفاق و انفس و کسب مدارج معنوی سفر می کنند و اینگونه است که گردشگری مذهبی شکل میگیرد.کشور ایران وکلان شهر های موجود به دلیل موقعیت های مذهبی فراوان مانند وجود حرم های مطهر معصومین و امام زادگان و مکان های مقدسمقصدی مناسب به جهت گردشگران مذهبی است که هدف از این مقاله بررسی نقش اماکن زیارتی و نقش امام زاده ها در جذبگردشگران مذهبی در شهرهای بزرگ ، و همچنین ایجاد زیرساخت های مناسب در جهت برنامه ریزی و در نهایت مدیریت صحیح دراین زمینه برای جذب کردشگر مذهبی می باشد.

گردشگری, گردشگری مذهبی ، مسافرت، فرهنگ اسلامی، انگیزه سفر