مصطفی خادمی - دکترای علوم محیط زیست-دانشگاه آزاد اسلامی واحد پزشکی تهران
علیرضا خادمی - دکترای داروسازی و کارشناس مسئول

مناطق طبیعی جلوه های با ارزشی از منابع ملی هستند که حفظ و نگه داری آن ها ، در شرایطی که بسیاری از مردم امکان بازدید از ایننواحی را به دست می آورند، در ابعاد محلی تا بین المللی به رسمیت شناخته شده و این برای تداوم حیات و حفظ تعادل اکوسیستم ها الزامعمومی است. خطوط راهنما و خط مشی های مشخصی برای درک اهمیت موضوع و اعمال مدیریت ویژه روی این منابع در برنامه گردشگریکه از آن به عنوان اکوتوریسم یاد می شود تعیین و ارایه می گردند. فعالیت های مرتبط با گردشگری طبیعی در چهار چوب اهداف، سیاستها و برنامه هایی است که مجموعه پویایی به عنوان گردشگری پایدار را تشکیل می دهند. این نگرش برپایه یک تفکردراز مدت بوده که افراد، بنگاه های تجاری و سازمان های درگیرباید از منافع، چگونگی عملیات و اجرای آن ها آگاه باشند. در عمل منافع گسترده ای از این نوعگردشگری به دست می آیدکه البته باید مبتنی بر فرایندهای تصمیم گیری بخردانه باشند. در این رابطه باید هماهنگی های کافی باهمه افرادذینفع به ویژه مردم محلی صورت پذیرد. استراتژی مشخصی بایددر موردگردشگری پایدار به اجرا درآید تا این مسافرت طبیعی با حفاظت وپایداری منابع طبیعی همراه گردیده وبا توجه به فرهنگ، آداب، رسوم، سیستم های اجتماعی –اقتصادی مردم محلی ، یک آموزشگاه دوطرفه برای بازدیدکننده و مردم محلی پدید آید. این نگرش و هنجارباید درعین تامین منافع اقتصادی، ایجاد اشتغال و فرصت های شغلیوتوسعه درون زای پایداربرای مردم محلی ، امکان یادگیری، لذت بردن،گذراندن اوقات فراغت، توجه به حفظ منابع طبیعی وچگونگی زیستنپاک رادر بستر محیط طبیعی، دردرازمدت، بر اساس مفاهیم گردشگری پایداربرای بازدیدکنندگان رقم زند. توصیف ساختار و مکانیسم هایاجرایی دستیافت به این برنامه در این مقاله مورد بحث قرار می گیرند.

مدیریت، برنامه ریزی، گردشگری طبیعی، توسعه پایدار ، محیط زیست