مهدی باصولی - دانشجوی دکتری مدیریت گردشگری دانشگاه علم و فرهنگ
مهدیه بد - دانشجوی دکتری مدیریت گردشگری دانشگاه علم و فرهنگ.
سوده بیات - دانشجوی دکتری مدیریت گردشگری پردیس دانشگاه علامه طباطبائی

گردشگری مذهبی را می توان گونه ای از گردشگری دانست که شرکت کنندگان در آن دارای انگیزه های مذهبی (منحصرا و یا بهصورت ترکیب با سایر انگیزه ها) هستند که از اماکن مقدس نظیر کلیساها، مساجد، مقابر امام زاده ها و نظایر آنها بازدید می کنند.مزارنگاری در ایران و برخی از سرزمین های اسلامی پیشینه ی طولانی دارد. اگرچه ادبیات توسعه ی گردشگری به گردشگریمذهبی به ویژه در مناطق روستایی کم تر توجه می کند، اما این شکل از گردشگری بر جوامع انسانی تاثیر زیادی دارد. زیارت حاصلاز گردشگری مذهبی تغییرات زیادی در حرکات جمعیتی به وجود می آورد که باید با نگاهی نقادانه بررسی شوند. این پژوهش ازنوع مطالعات توصیفی و تحلیلی می باشد که در دو صورت مطالعات کتابخانه ای و بررسی میدانی انجام شده است. روش نمونه گیریدر بین خانوارهای محلی، به صورت تصادفی ساده بوده است. نتایج مطالعه نشان می دهد، گردش گری روستایی، از یک طرف بافراهم آوردن فرصت های جدید برای روستا به عنوان محوری برای توسعه ی روستا محسوب می شود و اثرات مثبتی از جنبه هایاقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی به وجود می آورد، اما از سوی دیگر توسعه ی بودن برنامه ی گردش گری باعث آسیب هایاجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی در آینده نزدیک خواهد شد.

گردشگری مذهبی،گردشگری روستایی،روستای بنادک سادات یزد