مهدیه السادات میرترابی - دانشجوی دکتری ترویج کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
احمد رضوانفر - استاد گروه ترویج و آموزش کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
حمید موحد محمدی - دانشیار گروه ترویج و آموزش کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
سیدمحمود حسینی - استاد گروه ترویج و آموزش کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران.

کشاورزی شهری رویکردی از توسعه پایدار و از زیر شاخه های توسعه درونزا است و ابزاری برای رسیدن به اهداف توسعههزاره سوم مطرح می شود. در کشاورزی شهری به جای این که زمین های بارور در زیر گام های توسعه شهرها مدفون شوندمی توان این زمین ها را به سطوحی از قبیل بام، تراس ها و باغچه ها منتقل کرد. از طرف دیگر، در فضاهای شهری در کناراختصاص پارک و فضای سبز به کاشت گیاهان زینتی، قسمتی از آن را به کشت گیاهان مثمر اختصاص داد تا علاوه برتامین درصدی از نیازهای غذایی شهر از دیگر مزایای این فعالیت نیز بهره مند شد. پذیرش رسمی کشاورزی شهری برایاستفاده از زمین شهری و تلفیق آن در برنامه توسعه شهر اولین گام مهم برای تنظیم کارآمد و تسهیل توسعه کشاورزیشهری است. از این رو، تحقیق حاضر براساس روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای به بررسی مزایایبهره گیری از کشاورزی شهری و اثرت آن در شهرهای امروزی بر اساس ابعاد سه گانه پایداری (اقتصادی، اجتماعی، زیستمحیطی) و بررسی تجارب جهانی به ضرورت تلفیق کشاورزی شهری با توسعه پایدار شهری خواهد پرداخت.

کشاورزی شهری، توسعه پایدار، ابعاد پایداری، توسعه شهری، برنامه ریزی شهری