شهین محمدی - کارشناس ارشد معماری- دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات البرز

معماری و شهر برای انسان قبل مدرن،محصول خلاقه ای بود که نتیجه محدودیتهای اقلیمی و سازه ایی از طرفی و باورهایجمعی افراد از طرف دیگر آنچه که فضای مصنوع او را تشکیل می داد،برخاسته از بستر و همپا و همراستا با ویژگیهای آنمنطقه بود . این پیوند سبب گشته بود که محصول اندیشه ی معمار در حدود ویژگیها و بایدهایی که مصالح محلی و شرایطمحیطی به اثر اجبار می نمود،امکان حرکت داشته باشد . از جهت دیگر به علت باورهای متافیزیکی به طبیعت و پدیده های آنو لزوم حفظ این عرصه به عنوان موهبت،مدیریت پسماندها نیز به گونه ایی انجام می گردید که چرخه حیات مختلنگردد . لازم به ذکر است که سرعت تحول و تغییرات نیز به گون ایی بود که فرصت آزمایش و خطا و سپس تصحیح به جهتحفظ هرچه بیشتر ساختارهای زیستی را ممکن می نمود . توسعه پایدار و درنتیجه معماری پایدار با رویکردی به گذشتهمعماری و مجتمعهای زیستی که جوابگوی نیازهای مادی ، معنوی و فرهنگی ساکنان خود بودند. سعی در همراهی با طبیعتبه جای غلبه بر طبیعت و استفاه از انرژی تجدید پذیربه جای سوخت های فسیلی در نتیجه جلوگیری از تباهی منابع طبیعیو پرهیز از آلودگی میحط زیست دارد. در این مقاله ابتدا با بررسی مفهوم توسعه پاید ار ، معماری پایدار و معرفی اصول شکلدهنده معماری پایدار، شناختی از این معماری واهداف آن حاصل شده و مفهوم انسان ونیازهای او در سطوح مختلف موردبر رسی قرار گرفته و سعی بر آن است تا با معرفی معماری پایدار به عنوان معماری پاسخگو، ابعادی نوین در توسعه معماریپایدار ارائه گردد. روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکردی توصیفی دارد. نتایج به دست آمده از اینپژوهش با هدف معماری پایدار به اصلاح رابطه انسان، طبیعت و معماری می پردازد.

توسعه پایدار – محیط پایدار – معماری پایدار – راهکارهای کاربردی - طبیعت - فرآیند معماری