حمید محمدزاده - دانشجو دانشگاه صنعتی اصفهان، دانشکده کشاورزی، گروه علوم دامی
محمد خوروش - استادیار دانشگاه صنعتی اصفهان، دانشکده کشاورزی، گروه علوم دامی
غلامرضا قربانی - استاد دانشگاه صنعتی اصفهان، دانشکده کشاورزی، گروه علوم دامی

در این مطالعه اثرات استفاده توام لاکتوباسیلوس های با تخمیر همگن و ناهمگن در دوزهای مختلف بر خصوصیات تخمیر و پایداری هوازی سیلاژ ذرت در مراحل مختلف بلوغ خصوصا در ذرت سرمازده بررسی شد . علوفه ذرت سیلویی با ماده خشک 25/3 درصد، 29/4 درصد و 29/8 درصد ( سرمازده) برداشت و خرد شد . تیمارها عبارت بودند از سیلاژ ذرت شاهد (WI)، سیلاژ ذرت تلقیح شده با لاکتیسیل در سطح ( فرمول در متن اصلی مقاله) (LB1) و سیلاژ ذرت تلقیح شده با لاکتیسیل در سطح ( فرمول در متن اصلی مقاله) (LB2). سیلاژها در سیلوهای آزمایشگاهی در 3 تکرار پر شدند و پس از گذشت 90 روز از تخمیر، سیلوها باز و آنالیز شدند. با افزایش بلوغ علوفه ذرت سیلویی، میزان قند محلول و پروتئین کاهش و pH آن افزایش یافت ( 0/05>P) در سیلاژ ذرت با ماده خشک کم، غلظت لاکتات و استات با اضافه کردن سطح افزودنی افزایش یافت ( 0/01>P) اگر چه در سیلاژ ذرت با ماده خشک بالا و سیلاژ ذرت سرمازده نیز غلظت استات در LB2 بالاتر از LB1 بود، اما با افزایش سطح افزودنی غلظت لاکتات در علوفه با ماده خشک بالا کاهش نشان داد ( 0/01>P) در ذرت با ماده خشک بالا و ذرت سرمازده تفاوتی بین تیمارها از لحاظ پایداری هوازی وجود نداشت . اما در ذرت با ماده خشک کم افزودنی سبب کاهش پایداری هوازی شد ( 0/01>P). سیلاژهای با ماده خشک بالا پایداری هوازی کمتری نسبت به سیلاژ ذرت با رطوبت بالا داشتند ( 0/01>P). مرحله بلوغ علوفه یک عامل مهم تاثیر گذار در تخمیر بود و علوفه با ماده خشک بالا تخمیر محدودتری داشتند. این افزودنی تنها توانست جلوی افت پایداری هوازی را در ذرت با ماده خشک بالا و همچنین ذرت سرمازده بگیرد ولی به علت افزایش بیش از حد لاکتات در سیلاژ ذرت با ماده خشک پائین، پایداری هوازی در این سیلاژها بدتر شد.

وLactisil maize، علوفه ذرت سرمازده، پایداری هوازی، تخمیر، علوفه ذرت با ماده خشک پایین