مهدی براانی دستجردی - دانشجوی دوره کارشناسی ارشد زراعت دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد
عبدالرزاق دانش شهرکی - استادیار گروه مهندسی زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد
علی مجملی رهنانی - دانشجوی دوره کارشناسی ارشد اگرواکولوژی دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد
علی جابری فر - دانش آموخته دوره کارشناسی ارشد زراعت دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر ری

یکی از منابع مهم گیاهی که نیاز به مدیریت دارد بقایای گیاهی میباشد. از طرفی بقایای گیاهی تاثیر قابل توجهی را بر خواص خاک و بهرهوری محصول بعدی دارند. تاثیر بقایای گیاهی بر خواص خاک شامل خواص فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی خاک است. بسته به شرایط منطقه و امکانات کشاورزان، کشاورزان از یکی از روشهای مدیریت را استفاده میکنند. این روش ها شامل سوزاندن، اختلاط، حفظ بقایا در سطح خاک، مالچ و بیرون بردن بقایا از خاک است. سوزاندن بقایا دارای مزایایی شامل از بین بردن آفات زیان آور و پاکسازی سریع زمین از بقایا قبل از کاشت محصول است، که این امر باعث می شود کاشت گیاه به موقع انجام شود. اما سوزاندن بقایا باعث تلفات وسیعی از عناصر غذایی خاک، آلودگی هوا و ایجاد مشکلات تنفسی برای انسان میشود. روش اختلاط بقایا منجر به تولید میکروارگانیسمها و افزایش نیتروژن، فسفر و پتاسیم خاک میشود. اشکال اصلی اختلاط بقایا عدم تحریک نیتروژن است، که با کاربرد 20 تا 15 کیلوگرم کود نیتروژن به عنوان استارتر باعث افزایش عملکرد نسبت به روش سوزاندن میشود. حفظ سطحی بقایا در خاک نیز باعث افزایش 46 درصدی نیترات و بالا بردن نیتروژن خاک به میزان 21 در صد و در نهایت منجر به افزایش عملکرد به میزان 37 درصد می شود. در نتیجه اتخاذ روشی مناسب برای مدیریت بقایای باقی مانده از محصول قبلی یکی از راهکارهای مفید جهت افزایش عملکرد محصولات زراعی است.

بقایای گیاهی، سوزاندن، اختلاط، مالچ و گندم