مرجان رفیعی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری (گرایش معماری پایدار)، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران
محسن فیضی - استاد دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران
محمدعلی خانمحمدی - استادیار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران

زمین عرصه همه فعالیت های بشری از جمله تامین مسکن، خدمات و تاسیسات شهری است. در این رابطه اراضی بازیافتی یکی از کاربری های بالقوه کلیدی به منظور تامین فضاهای مورد نیاز در مقیاس محله، ناحیه و منطقه است که غالبا این موضوع در کشورهای کمتر توسعه یافته مورد بی توجهی یا کم توجهی قرار می گیرد. در واقع مسیله اراضی بازیافتی مترادف با واژه انگلیسی (Brownfield) یکی از قابل بحث ترین پدیده هایی است که شهرهای امروزی با آن مواجه هستند. حوزه های مذکور علاوه بر معضلات اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی موجب نتزل کیفی و تهدیدی برای حیات و سرزندگی شهری محسوب می شوند. از نگاهی دیگر این پهنه ها به عنوان فرصت های توسعه مجدد و عرصه های تحول شهری نیز مطرح می شوند. پژوهش حاضر از نوع کاربردی می باشد و با روش کیفی بر مبنای مطالعات اسنادی و کتابخانه ای به توصیف و تحلیل محتوا و ادبیات شهرسازی مرتبط در این زمینه پرداخته است. این پژوهش با هدف توسعه مجدد اراضی بازیافتی به دنبال شناسایی و نحوه برخورد با این اراضی است. نتایج حاصل از پژوهش بیانگر آن است که رویکرد یکپارچه در روند بازتوسعه، جمع آوری اطلاعات اولیه، ارزیابی و وارسی دقیق سایت از مولفه های تاثیرگذار بر پاکسازی و احیای اراضی بازیافتی است که به نوبه خود موجب تسهیل در روند بازتوسعه می شود.

اراضی بازیافتی، پاکسازی، بازتوسعه