مهرداد یوسف زمانی - دکتری معماری، عضو هیات علمی گروه معماری دانشگاه کردستان
میثم فیضی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه کردستان

امروزه طراحی معنایی فراتر از پرداختن به مسائلی همچون، فرم، رنگ و بافت دارد و طراحان می بایست اهمیت بیشتری به مقوله طراحی، به ویژه طراحی های کاربر محور بدهند. بر اساس نظریه قابلیت محیط، محیط می تواند به عنوان قوانینی از قابلیت ها باشد که شرایط رفتارهای گوناگون وتجربیات زیبایی شناختی را برای بشر فراهم سازد. در این پژوهش مفهوم پایداری به معنی پایداری استفاده از محیط های انسان ساخت، توسط کاربران معنی شده است، از این رو آگاهی از مفهوم قابلیت محیطی و چگونگی تعامل انسان با آن قابلیتها می تواند در فرآیند آفرینش و طراحی پایدار مکان ها و فضاها، هدایتگر طراحان باشد. در پژوهش حاضر روش شناسی تحقیق بر مبنای روش کیفی است، که با رویکردی تفسیرگرا به تحلیل نظرات و آراء معتبر با محور قرار دادن مفهوم قابلیت محیط مبتنی بر ادبیات محیط و رفتار می پردازد. این نوشتار پس از تحلیل مفهوم قابلیت محیط به مقایسه ی نیاز های انسان و قابلیت های مورد نیاز در محیط پرداخته و درادامه بر اساس نتایج حاصله به ارائه توصیه هایی برای طراحان، جهت ایجاد فضاهایی پایدار می پردازد.

قابلیت محیط، طراحی تعاملی، پایداری