الهه قاسمی صالح آبادی - گروه مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران
ایمان خواجه حسنی - گروه مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران
محمدوریا خورده بینان - گروه مهندسی عمران، دانشگاه پیام نور مرکز تهران شمال، تهران

مهم ترین خرابی های روسازی آسفالتی در ایران، پدیده هایی نظیر تغییرشکل و شیارافتادگی، ترک های ناشی از خستگی و ترکهای ناشی از دمای پایین می باشد؛ که اگر در هنگام طرح اختلاط مخلوط آسفالتی مقاومت مخلوط در برابر آنها مورد ارزیابی قرار گیرد، می توان از بروز این خرابی ها تا حد زیادی جلوگیری نمود. عملکرد مخلوط آسفالتی در زمان بهره برداری، متاثر از چهار پارامتر: کیفیت اجراء، ساختار سازه ای روسازی، نوع قیر و مصالح سنگی بکار برده شده در طرح اختلاط لایه های روسازی و شرایط جوی منطقه ایست که راه از آنجا می گذرد. در این پژوهش طرح اختلاط مخلوط های آسفالتی که در واقع نقطه شروعی برای دستیابی به مخلوط آسفالتی با عملکرد مناسب می باشد، مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. روشهای مختلفی برای طراحی مخلوط های آسفالتی وجود دارد که هدف آنها تعیین بهترین مخلوط حاصل از قیر و مصالح سنگی است که دوام وعملکرد مناسبی داشته و از نظر اقتصادی نیز بهینه و توجیه پذیر باشد. در این تحقیق، به معرفی روش ها ی طرح اختلاط و بررسی مزایا و معایب آنها و قابلیت انطباق پذیری هر یک با شرایط کشورایران پرداخته شده است. نتایج این بررسی نشان می دهد که روش سوپرپیو، مناسب ترین روش پیشنهادی برای چهار عامل فوق در ایران خواهد بود.

مخلوط آسفالتی، طرح اختلاط، سوپرپیو