سیدجلال صادق شریف

از آنجا که سرمایه گذاری مخاطره پذیر یکی از انواع سرمایه گذاریها است که به مشکل سرمایه و یا دارایی های سرمایه گذاری می شود که هیچ ضمانتی برای به ثمر نشستن آن وجود ندارد و سرمای ه گذاری مخاطره پذیر متناسب با نیاز و مرحله عمر شرکت سرمایه پذیر و مراحل توسعه ای آن انجام می شود بنابراین هیچ نوعی پیش بینی مطمئن برای موفقیت این سرمایه گذاری وجود ندارد پس سرمایه گذاران علاقمند به سرمایه گذاری در شرکتهایی که از اطمینان واثق قابل پیش بینی خاصی برخوردار نیستند بدنبال راه های خروج مشخصی ١ در سرمایه گذاری مذکور هستند . وجود این راهها به آنان قوت قبلی می دهد که در پایان دوره سرمایه گذاری بتوانند اصل و فرع ( سود ) سرمایه گذاری خود را از شرکت سرمایه پذیر خارج نمایند . از آنجا که دوره این نوع سرمایه گذاری از نظر نوع و سر رسید حداقل سه و حداکثر ٧ سال می باشد، بنابراین وجود راه خروج قابل پیش بینی و رویت می باشد و تصور وجود راه خروج به ایشان اطمینان می دهد . راههای خروجی که بطور معمول مورد نظر سرمایه گذاران این نوع سرمایه گذاران است ، راههایی است که تقر یباُ تضمین شده است . مهمترین این راهها عبارتند از : اخذ پذیرش از بورس اوراق بهادار ، عرضه سهام شرکت در بورس اوراق بهادار این روش مستلزم دسترسی شرکت به رشد معقول و مناسب بگونه ای است که بتواند پیش نیازهای اخذ پذیرش از بورس را فراهم سازد . دومین راه وجود یک گروه ثالث ٢ است که سهام سرمایه گذار را در شرکت مورد نظر در سر رسید بازار خرید نماید . در این روش پیش بینی سرمایه گذار و سرمایه پذیر در مورد گروه سوم توافق حاصل خواهد شد . چرا که معمولاً شرکت سرمایه پذیر علاقمند به ادامه فعالیت با هر گروهی نمی باشد . لذا باید با سرمایه گذار در مورد خص ثالث بتوافق می رسند . راههای دیگری نظیر Leverage Buyout ,Management buyout از راههای خروج دیگری هستند که در این زمینه مطرح می شوند . ولی بهر حال باید به این موضوع توجه داشت که سرمایه گذاران خطر پذیر بدنبال سرمایه گذاری نامحدود نیستند و تحت هر شرایطی علاقمند هستند که پس از بهره برداری و سود آور نموده، شرکت سرمایه پذیر و کسب بازدهی باید سهام آن شرکت را واگذار و بدنبال سرمایه گذاری دیگری بروند .