مهدی اقبال

یکی از شاخص های پیشرفت اقتصادی در کشورهای جهان میزان مصرف و تولید انواع انرژی و از جمله انرژی برق است . افزایش تقاضا و نیاز روز افزون به این انرژی ضرورت افزایش هر چه بیشتر ظرفیت و تولید آن را در کشور ایجاب نموده است . با توجه به همز مان بودن تولید ومصرف انرژی برق که از ویژگی های این صنعت است، محدودیت ها و نواقص فرآیند تولید به سهولت در فرآیند مصرف این کالا انعکاس می یابد . در خصوص پیشگیری و مقابله با اشکالات ناشی از عدم تعادل میان عرضه و تقاضای ان رژی برق راه های مختلفی از جمله افزایش ظرفیت تولید نیروگاه ها، افزایش راندمان تولید وکنترل واستفاده بهینه مصرف انرژی برق وجود دارند . افزایش ظرفیت تولید نیاز به حجم بالای سرمایه گذاری دارد . آنچه تا کنون در برنامه ریزی سیستم های قدرت مرسوم بوده عبارت اس ت از پیش بینی تقاضای آینده وسپس یافتن بهترین گزینه سمت تولید جهت تأمین آن . با توجه به حجم بالای سرمایه گذاری مورد نیاز جهت افزایش ظرفیت تولید، در سال های اخیر فعالیت های مدیریت مصرف برق وایده برنامه ریزی یکپارچه منابع با هدف در نظر گرفتن همزمان گزینه های سمت تولید ومصرف وترکیب بهینه آنها با یکدیگر م ورد توجه قرار گرفته است . کنترل مستقیم بار یکی از عمده ترین فعالیت های مدیریت مصرف برق است که در طی آن با رضایت مشترک، بار تحت کنترل مستقیم شرکت برق قرار می گیرد . یکی از ویژگی های عمده کنترل مستقیم بار اینست که همانند یک منبع تولید قابل توزیع می تواند در مواقع مورد نیاز در دسترس باشد . با توجه به موارد فوق، هدف ما در این تحقیق ایجاد هماهنگی بین برنامه ریزی در مدار قرار دادن واحدهای حرارتی وکنترل مستقیم بار با استفاده از روش برنامه ریزی پویا است . نتایج به دست آمده از حل مساله برنامه ریزی همزمان در مدار قرار دادن واحدهای حرارتی وکنترل مستقیم بار نشان می دهد که چنانچه بین برنامه ریزی در مدار قرار دادن واحدهای حرارتی هماهنگی ایجاد شود، نه تنها ضریب بار بهبود می یابد بلکه حداکثر صرفه جویی در هزینه های سوخت حاصل خواهد شد .