پژمان آئینه چی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
محمود محمدی شریف - استادیار گروه گیاهپزشکی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
علیرضا هادیزاده - استادیار گروه گیاهپزشکی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
ارسطو عباسیان - مربی گروه گیاهپزشکی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

پروانه میوه و شاخه خوار بادمجان Leucinodes orbonalis GUENEE ا ز پر خسارت ترین آفات بادمجان در جنوب آسیاست که روش های مدیریتی کنترل این آفت محدود به استفاده مکرر حشره کش های شیمیایی است و تاکنون تحقیق جامعی علیه این آفت در ایران صورت نگرفته است. در این آزمایش بمنظور کاهش مقاومت این آفت به حشره کش های تکراری چند حشره کش مالاتیون، ایمیداکلوپرید و باسیلوس تورینژینسیس از گروه های مختلف شیمیایی علیه این گونه در شرایط مزرعه استفاده گردید. ایمیداکلوپرید به دو صورت محلول پاشی و استفاده در پای بوته آزمایش شد. قالب آزمایش بصورت طرح بلوک های کامل تصادفی و در سه نوبت سمپاشی برای هر حشره کش انجام شد. بر اساس نتایج بدست آمده درصد آلودگی میوه در تیمارهای ایمیداکلوپرید بصورت محلول پاشی و مالاتیون بترتیب 11 و 17 درصد بود و بیشترین کارایی را داشتند. این مقادیر برای دو حشره کش ایمیداکلوپرید بصورت مصرف در پای بوته و باسیلوس تورینژینسیس بترتیب 18/66 و 21/66 درصد بود. در شاخص آلودگی شاخه ایمیداکلوپرید بصورت محلول پاشی و ایمیداکلوپرید بصورت مصرف در پای بوته با مقدار بترتیب 6/67 و 11/66 درصد بهترین کارایی را داشتند که این مقادیر برای تیمارهای مالاتیون وباسیلوس بترتیب 13/66 و 17/66 بود. نتایج کلی این پژوهش نشان می دهد که دو روش کاربرد ایمیداکلوپرید میتواند در کنترل پروانه میوه خوار انتخاب بسیار خوبی باشد و حشره کش کم خطر باسیلوس تورینژینسیس برای کنترل این آفت مناسب نمی باشد.

پروانه میوه و شاخه خوار، بادمجان، حشره کش ها، Leucinodes orbonalis