اسماعیل میش مست - دانشجوی کارشناسی ارشد آگرواکولوژی دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل
محمد رضا اصغری پور - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل
افشین خالدیان - دانشجوی کارشناسی ارشد آگرواکولوژی دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل
صادق شاه پسندی - دانشیار گروه زراعت دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل

با ادامه روند رو به رشد جمعیت جهان، تخریب و به مخوردن تعادل اکولوژی ادامه مییابد، لذا باید برای افزایش تولیدات کشاورزی و حفظ محیط زیست اقدام کرد. تا به حال برای افزایش محصولات زراعی و باغی تدابیر مختلفی مثل: استفاده از تکنولوژی، ژنتیک، کودهای شیمیایی، سموم گیاهی و غیره اتخاذ گردیده است، ولی بکارگیری تدابیر بالا فقط توانسته است بخشی از نیاز ما را به مواد غذایی به صورت منطقه ای برآورده سازد، به این جهت باید تأمین مواد غذایی با حفظ محیطزیست طبیعی در رأس برنامه های ما قرار گیرد. یکی از راههایی که ما را به این هدف نزدیک میسازد، کشت گیاهان به صورت مخلوط است، زیرا به تجریه دیده شده است که عملکرد کشت مخلوط بیشتر از کشت خالص محصول است در کشت مخلوط که از سطح کشت استفاده بهتری دارد در نتیجه مکان بیشتری از خاک توسط اندامهایی هوایی و ریشه ای گیاهان پوشیده میشود و بدینترتیب فرسایش و آبشوئی خاک به حداقل میرسد،اگرچه کشاورزی هنوز مهمترین فعالیت انسان درروی کره ی زمین است، ولی هماهنگی کشاورزی با طبیعت به طور مصنوعی و با پیشرفت علوم جدید به هم خورده است و تخریب اراضی کشاورزی و منابع طبیعی در جهان و آلوده شدن آب و خاک در اثر فعالیت کشاورزی وصنعتی و رشد روز افزون جمعیت، آینده تاریکی را برای بشر خبر میدهد، در گذشته چنانچه زمین تخریب میشد، انسان میتوانست به جای دیگری نقل مکان کند، ولی امروزه با افزایش جمعیت، این امر غیرممکن شده است، لذا لزوم به کارگیری سیستمهای کشاورزی پایدار خصوصأ در زمینهای زراعی که مشکل توسعه زمینهای قابل کشت را دارد از اهمیت بیشتری برخوردار است، که از آن جمله میتوان به کشت مخلوط اشاره نمود، بنابراین توجه به کشاورزی پایدار بسیار ضروری میباشد. از اینرو هدف از انجام این تحقیق بررسی مزایا و چگونگی تاثیر کشت مخلوط در کشاورزی پایدار میباشد.

پیشرفت علوم، تخریب اراضی، منابع طبیعی، فعالیت کشاورزی