محمدحسین رنجبر - استادیار گروه مدیریت مالی دانشگاه
الهه سفیدبخت - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت مالی آموزش عالی قشم

سرمایه گذاران همیشه به دنبال اندازه گیری ریسک برای اتخاذ تصمیمات سرمایه گذاری بهینه هستند و همواره در تلاش اند تا با صرف ریسک سرمایه گذاری های خود را به حداکثر برسانند. و به عبارتی دیگر بازدهی بیشتری را در مقابل ریسک های متحمل شده بدست آورند. به بیانی دیگر سرمایه گذاران در تلاش هستند تا بازده سرمایه گذاریها را در مقابل ریسکی معین حداکثر و یا ریسک آنها را به ازای بازدهی معین حداقل نمایند. یکی از مهمترین پیشرفتها در زمینه تئوری مالی در طی سالیان اخیر، توانایی بحث در رابطه با ریسک به صورت قابل سنجش و ازیابی بوده است. و در صورت داشتن علم و آگاهی کافی برای چگونگی اندازه گیری صحیح و دقیق ریسک های مالی و قیمت گذاری عادلانه آنها، میتوانیم دارای های ریسکی را به صورت مناسب ارزشگذاری کنیم. و همین موضوع در جایگاه خود باعث افزایش کارایی و تخصیص بهینه منابع در سیستم مالی خواهد شد. در اینصورت سرمایه گذاران قادر خواهند بود تا سرمایه های خود را بهترین اوراق که دارای بازدهی مطلوب و حداقل ریسک است سرمایه گذاری کرده و تولید کنندگان یا مدیران نیزمیتوانند بهترین منابع سرمایه ای را از سهامداران و اعتبار دهندگان کسب کنند. مدل قیمت گذاری دارای ها سرمایه ای (CAPM) بعنوان اولین مدل تعادلی در ارزشگذاری دارای ها رابطه ریسک و بازده راتشریح کرد و در جهت تکمیل و توسعه این مدل و با توجه به فرضیات آن مدل قیمت گذاری آربیتراژ (APT) مطرح شد. و بعد از آن فاما و فرنچ ادعا کردند که مدل سه عاملی آنها بازده را به صورت بهتری ارائه می کند.

ارزشگذاری دارای های سرمایه ای، قیمت گذاری آربیتراژ، مدل سه عاملی فاما و فرنج