علی اصغر محمدی - دانشگاه صنعتی شریف تهران - دانشکده مهندسی شیمی و نفت
احمد رمضانی سعادت آبادی - دانشگاه صنعتی شریف تهران - دانشکده مهندسی شیمی و نفت
سعمیه فرهادی - دانشگاه صنعتی شریف تهران - دانشکده مهندسی شیمی و نفت

ضریب دوم ویریال اسمزیته ، B2 ، و انرژی پتانسیل موثر بین دو زنجیر پلیمری، با طول یکسان ومدل پتانسیل برهمکنش مونومر - مونومر ساترلند و برحسب فاصلهی بین مراکز جرم دو زنجیر، با استفاده از انتگرال گیری مونت کارلو و الگوریتم پیوت محاسبه و مورد بررسی قرار گرفتند . زنجیر هایی با طول 8، 16 و 32 مونومر و پتانسیل های مونومر - مونومر متفاوت، ε=0.0, -0.15kT, -0.30kT -,0.45kT) ، بررسی شدند . نتایج حاصل نشان می دهد که با افزایش طول زنجیر، برهمکنش بین زنجیرهای پلیمری کاهش می یابد وبا نزدیک شدن زنجیرها دافعه بی ن آنها افزایش می یابد اما بی نهایت نمی شود حتی اگر مراکز جرم مولکول ها بر هم دیگر منطبق گردند . نتایج محاسبات برای " ضریب دوم ویریال اسمزیته کاهش یافته " در دمای ثابت نشانگر آنست که با افزایش طول زنجیر پلیمری، کاهش می یابد .

ضریب دوم ویریال، اسمزیته، زنجیر پلیمری، پتانسیل ساترلند، مونت کارلو، الگوریتم پیوت