نادره عبدالمطلبی - دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه علم وصنعت ایران
محمدرضا مقبلی - دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه علم وصنعت ایران
اکرم عباسی - دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه علم وصنعت ایران

بمنظور ساخت امولسیفایر واکنش پلیمریزاسیون امولسیونی وینیل استات، ابتدا پلی (وینیل استات (PVAc) به روش پلیمریزاسیون توده ای تهیه شد و سپس با هیدرولیز آن پلی (وینیل الکل) (PVA) با وزن مولکولی gr/mol 10 به توان 5 ضربدر 1/1 بدست آمد. اثر نحوه ی خوراک دهی مونومر بر رفتار سینتیک واکنش پلیمریزاسیون امولسیونی وینیل استات(VAc) در فرآیند های ناپیوسته(Batch) و نیمه ناپیوسته (Semi-Batch) خوراک دهی در دو و چهار مرحله، مورد بررسی قرار گرفت. ، نتایج بدست آمده نشان داد، فرآیند پلیمریزاسیون ناپیوسته در مقایسه با فرآیند نیمه ناپیوسته از سرعت واکنش، پلیمریزاسیون،Rpبالاتری برخوردار است. در فرآیند پلیمریزاسیون نیمه ناپیوسته با افزایش تعداد مراحل خوراک دهی منومر سرعت واکنش کاهش یافت. از طرف دیگر، با افزایش تعداد مراحل خوراک دهی منومر تعداد ذرات پلیمری کاهش یافت و در مقابل متوسط قطر و محتوای ژل ذرات افزایش یافت. در این حالت با کاهش میزان مونومر در ابتدای واکنش و کاهش هسته گذاری تعداد ذرات پلیمری در واحد حجم کاهش یافت. از طرف دیگر، افزودن باقیمانده مونومر در مراحل میانی واکنش سبب بزرگتر شدن بیشتر اندازه ذرات پلیمری گردید. همچنین، افزایش مرحله ای مونومر با کاهش درصد مونومر در ذرات پلیمری سبب افزایش سرعت واکنش انتقال به پلیمر و افزایش محتوای ژل ذرات گردید.

وینیل استات- پلی(وینیل الکل)- پلیمریزاسیون امولسیونی- محتوای ژل- سینتیک واکنش