مریم کلاردشت - کارشناس بیوشیمی و عضو رسمی باشگاه پژوهشگران جوان دانشگاه آزاد اسلامی

گروهی جدید از سیالات که قادر به انتقال حرارت می باشند نانوسیال نامیده می شوند که در حقیقت سوسپانسیون پایداری از نانوفیبرها و نانوذرات جامد هستند نانوسیالات به وسیله پخش و منتشر کردن ذرات در اندازه های نانومتری در سیالات متداول منتقل کننده گرما، به منظور افزایش هدایت گرمایی و بهبود عملکرد انتقال حرارت، ساخته می شوند. تحقیقات اخیر روی نانوسیالات، نشان میدهد که عملکردنانوسیالات در انتقال حرارت عموما بیشتر از آن چیزی است که به صورت نظری پیش بینی شده است و در هدایت حرارتی نسبت به سیالات بدون نانوذرات و یا همراه با ذرات بزرگتر ( ماکروذرات)افزایش قابل توجهی را نشان میدهد از دیگر تفاوتهای این نوع سیالات تابعیت شدید هدایت حرارتی از دما، همچنین افزایش فوق العاده فلاکس حرارتی بحرانی در انتقال حرارت جوشش آنهاست. نتایج آزمایشگاهی به دست آمده از نانوسیالات نتایج قابل بحثی است که به عنوان مثال می توان به انطباق نداشتن افزایش هدایت حرارتی با تئوری های موجود اشاره کرد. این امر نشان دهنده ناتوانی این مدلها در پیش بینی صحیح خواوص نانوسیال است بنابراین برای کاربردی کردن این نوع از سیالات در آینده و در سیستم های جدید، باید اقدام به طراحی و ایجاد مدلها و تئوری هایی شامل اثر نسبت سطح به حجم و فاکتورهای سیالیت نانوذرات و تصحیحات مربوط به آن کرد.

نانوسیالات، انتقال حرارت، نانوفیبرها