رعناالسادات حیدری - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
منصور صاحب الزمانی - استاد، گروه آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
فاطمه کریمی افشار - استادیار، گروه قلب، دانشکده علوم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان، ایران

مقدمه: هدف از تحقیق حاضر مقایسه اثر 8 هفته تمرینات ثبات مرکزی روی توپ سوییسبال و معلق بر میزان درد و کیفیت زندگی زنان مبتلا به کمر درد مزمن غیراختصاصی بود. مواد و روش ها: آزمودنی ها به طور داوطبانه در این تحقیق شرکت کردند و به طور تصادفی به گروه های تمرینات روی توپ (تعداد: 11 نفر، سن: 7/28±36/6، BMI: 4/26±27/13)، تمرینات معلق (تعداد: 11 نفر، سن: 8/19±35/9، BMI: 4/39±27/20) و کنترل (تعداد: 10 نفر، سن: 7/65±32/9، BMI:3/91±26/83) تقسیم شدند. کیفیت زندگی و درد به ترتیب توسط پرسشنامه کیفیت زندگی (SF-36) و پرسشنامه استاندارد درد کیوبک ارزیابی شد. هر یک از گروه های تجربی به مدت 8 هفته پروتکل تمرینی خود را انجام دادند، در این مدت گروه کنترل هیچ گونه تمرینی را تجربه نکرد. داده های حاصل از آزمون با استفاده از نرم افزار آماری SPSS موردتجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که درد و اکثر ابعاد مختلف کیفیت زندگی در گروه های تجربی از پیش آزمون به پس آزمون تفاوت معنی داری داشته است اما این تفاوت در گروه کنترل مشاهده نشد. همچنین در مقایسه بین گروهی، بین درد و اکثر ابعاد کیفیت زندگی در گروه های تجربی و کنترل اختلاف معنی داری مشاهده شد، اما این اختلاف بین دو گروه تجربی، مشاهده نگردید، در حالی که میزان تغییرات میانگین درد و اکثر ابعاد کیفیت زندگی در گروه معلق نسبت به گروه روی توپ بیشتر بود.بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق، هر دو پروتکل تمرینی در بهبود کیفیت زندگی و کاهش درد، علی رغم بالاتر بودن اثربخشی تمرینات معلق در حد اختلاف میانگین ها، تاثیر مشابهی دارند.

تمرینات ثبات مرکزی روی توپ، تمرینات معلق، کمردرد مزمن غیراختصاصی، کیفیت زندگی