اقبال شاکری - عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر
رضا کیخا
مهدی روانشادنیا

امروزه پدیده ى جهانی شدن، پیشرفت فناوری اطلاعات، ارتقای سطح دانش عوامل ذین فع، همکاری های فرامرزی و در کنار آن ها حساسیت نسبت به عوامل زیست محیطی، افق های جدیدی را در مدیریت پروژه بوجود آورده اند. از این منظر، تحقق اهداف کارفرمایان، جز از طریق فراهم شدن بستری مناسب برای مشارکت عوامل ذی نفع در طول دوره ى حیات پروژه، میسر نمی باشد. مدیریت ارزش به عنوان یک ابزار اثر گذار در مدیریت پروژه همواره با چالش هایی از جمله مقاومت در برابر تغییرات و وجود روابط تقابلی بین طرف های پروژه روبرو بوده است. اگرچه نگاه نظام مند و خلاقانه حاصل از کارتیمی بسیاری از این مقاومت ها را در هم شکسته و حضور مدیریت ارزش را در مجموع قرین موفقیت های قابل توجه ای کرده است، لیکن بهره بردن از فضای مشارکتی پروژه که از بکارگیری سایر ابزارهای مدیریتی چون پارتنرینگ ایجاد شده است، می تواند نویدبخش موفقیت دوچندان هر دوى این روش ها در مدیریت پروژه های عمرانی باشد. این مقاله به دنبال شناسایی منافع و موانع روش های مدیریت ارزش و پارتنرینگ و بررسی فواید هم افزایی این دو ابزار مدیریت پروژه و ارائه ى متدولوژی مناسب جهت تلفیق آنهاست.

مشارکت - پارتنرینگ - مدیریت ارزش - عوامل ذی نفع پروژه