کیانوش زرین نقش - پژوهشکده زیر سطحی اصفهان ایران
محمود پیکری - دانشگاه صنعت نفت اهواز ایران
غلامعباس پارسافر - دانشگاه صنعتی شریف ایران
مصطفی شانه ساززاه - شرکت برق منطقه ای اصفهان ایران

در کنترل شیمیایی سیکل آب و بخار نیروگاه ها از سه شیوه مختلف قلیایی، نیمه قلیایی و خنثی و یا مخلوط روش های ذکر شده استفاده می گردد . مخلوط روش ها به این منظور است که برای مثال در بخشی از سیستم شیوه خنثی و در بخش دیگر از روش قلیایی و یا نیمه قلیایی استفاده می گردد . محدودیت های شیوه های بهره برداری در نیروگاه های دارای برج خشک و به ویژه از جنس آلومینیوم و از نوع غیر مستقیم ( سیستم هلر ) بیشتر از نیروگاه های دیگر می باشد . از دیدگاه دیگر در بیشتر نیروگاه ها از هیدرازین برای ایجاد لایه پسیو استفاده می شود که استفاده از این ماده شیمیایی به جز موارد اقتصادی، رعایت اصول ایمنی خاصی را شامل می گردد . بنابراین اگر بتوان تزریق این ماده را حذف نمود، اقدام مناسبی شده است . در این پژوهش کوشش فراوانی انجام پذیرفت تا بتوان از دیدگاه فنی، زیست محیطی و اقتصادی شرایط بهینه مشخص گردد که در این راستا موارد زیر انجام گردید : -1 کدام حالت بهره برداری لایه پسیو مناسب تری ایجاد می کند . -2 لایه ای که دارای سرعت رشد کمتری است مشخص گردد . زیرا موجب می شود پریودهای شست و شوی شیمیایی کاهش یابد . -3 ساختار لایه پسیو لوله های مسیر آب تغذیه در شرایط تزریق هیدرازین و شرایط سیستم خنثی ( تزریق اکسیژن ) مقایسه شود . -4 با توجه به تغییر شرایط آب و تغذیه و تزریق آن به عنوان اسپری در سوپرهیترها چه تغییراتی ( در مقایسه با آب هیدرازین دار ) در سیستم سوپرهیترها ایجاد می کند . -5 موارد مختلف از دیدگاه فنی، زیست محیطی و اقتصادی بررسی و گزینه مناسب انتخاب گردد . برای بررسی موارد ذکر شده روش های آزمایشگاهی و کسب اطلاعاتی در مورد واحدهای قدیم که سالیان زیادی در حال بهره برداری می باشند و واحدهای جدید که مدت زیادی از بهره برداری آنها می گذرد مورد توجه قرار گرفت و گزینه برتر انتخاب و معرفی گردید .

هیدرازین، سیکل حرارتی، کنترل شیمیایی، بهره برداری