مرجان حاجی باقر نائینی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم و صنایع غذایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
بهجت تاج الدین - عضو هیات علمی (استادیار) بخش صنایع غذایی، موسسه تحقیقات فنی ومهندسی کشاورزی-کرج
غلامحسن اسدی - استادیار گروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
بابک غیائی طرزی - استادیار گروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

کشاورزی پایدار، کشاورزی است که در جهت منافع انسان است، کارایی بیشتری در استفاده از منابع دارد، با محیط در توازن است و از نظر اکولوژیکی مناسب، از نظر اقتصادی توجیه پذیر و از نظر اجتماعی مطلوب می باشد. کشاورزی پایدار در واقع، مجوعه ای از روش ها نیست بلکه یک بینش می باشد که جنبه های مختلفی دارد. در راستای این بینش، استفاده از پلیمرهای زیست تخریب پذیر (کامپوزیتهای طبیعی)میتواندراه حلی مطلوب برای حل چالش عدم امکان بازگشت پلاستیک هابه چرخه محیطزیست باشدکه با اهداف کشاورزی پایدار از جمله کاهش خسارات زیست محیطی همسو میباشد. بدین منظور، از کاه گندم به عنوان یک ماده طبیعی تجدید پذیر در ساخت کامپوزیتی با هدف کاهش سهم مواد پلاستیکی در صنعت بسته بندی استفاده شد و تاثیر اندازه ذرات مختلف آن بر سرعت تجزیه پذیری کامپوزیت کاه گندم پلی اتیلن سبک (LDPE)بررسی گردید. نتایج نشان داد که میزان تجزیه پذیری تیمارها با گذشت زمان افزایش می یابد و سرعت تجزیه پذیری تیمار با اندازه مش 140 در مدت 120 روز نسبت به سایر تیمارها بیشتر می باشد

بسته بندی مواد غذایی، کامپوزیت، پلی اتیلن سبک، کاه گندم، اندازه ذرات، تجزیه پذیری، سازگارکننده