ملیکا علی زاده حسن آبادی - دانشجوی دکتری تخصصی معماری دانشگاه آزاد تهران جنوب واحد بین الملل کیش

تکنولوژی به عنوان بخشی از محیط بر آدمی تاثیر نهاده و در شکل گیری هویت او نقش ایفاء می نماید. معماری و تکنولوژی تفکیک ناپذیر می باشند و جایی که معماری منطبق برتکنولوژی شود در واقع هدفی جز کیفیت بخشیدن به فضاندارد. با توجه به مساله جهانی شدن، ورود این تکنولوژی نمیتواند بدون ملاحظات زمینه اجتماعی، فرهنگی و بومی اتفاق بیفتد چرا که صورتی دروغین و ناپایدار به خود خواهد گرفت، تکنولوژی منطبق با توجه به زمینه فرهنگی و اجتماعی و به خصوص بستر منطقه ای توجه به ویژگی های فرهنگی، جغرافیایی و اقلیمی یک منطقه خاص آثارمعماری می تواند منجر به یک معماری ماندگار و درخشان گردد. در همین زمینه، تحقیق حاضر به بررسی معماری دبی و نقش نهاد تکنولوژی منطبق سازه در گفتمان معماری این شهر با رویکرد زمینه گرایی می پردازد و از روش توصیفی- تحلیلی استفاده می کند. مطالعه نشان می دهد که تکنولوژی منطبق در معماری با رویکرد زمینه گرایی، بایستی در ابعاد دیگر به جز بعد تکنولوژیک صرف، پاسخگو باشد، تکنولوژی منطبق با توجه به زمینه فرهنگی و اجتماعی می تواند کیفیت، هماهنگی، انعطاف پذیری ، انسجام و تنظیم شرایط وکل معنادار را به ارمغان آورد. و نوآوری در معماری بایستی به تعامل متناسب میان روح و معنا با کالبد و صورت بیانجامد در غیر این صورت تقلید و الگو برداری صرف از غرب و پذیرش فرهنگی که تکنولوژی همراه خود می آورد در کنار رهایی فضا و زمان از قید مکان ، به بحران هویت و معنا منجر شده و زمینه اجتماعی و فرهنگی خدشه دار می گردد.

تکنولوژی منطبق، انطباق پذیری، معماری زمینه گرا، معماری دبی، کل معنادار، هویت ، زمینه فرهنگی، زمینه اجتماعی