آیت پیمان - مدیر اسبق ارشاد قم و مسؤل فعلی شورای دین پژوهان کشور و رئیس مجمع جهانی شیعه شناسی،

گردشگری کلیه ی فعالیتهای دیدار کننده (توریست) را از آغاز تا پایان مسافرت در برمیگیرد. این سفری که به منظور تجارت، کسب آرامش و لذت یا یادگیری صورت میگیرد، میتواند برخاسته از باور و فرهنگ گردشگر و مبتنی بر ارزشها باشد. در این صورت گردشگری میتواند با افزایش معرفت گردشگر از دیدار طبیعت و میراث گذشتگان جهانبینی او را تغییر دهد؛ تغییری توأم با پایبندی بر ارزشها و بندگی خدای طبیعت آفرین و این یعنی گردشگری همراه با معنویت. گردشگری در این صورت میتواند از راه شناخت میراث گذشتگان و شناخت ملتها و فرهنگها، دردل گردشگران نوع دوستی عمیقی ایجاد کند. با شناخته شدن کافی ملتها و فرهنگها، زمینه ی بیزاری از خشونت و صلح طلبی برای انسانها به خوبی فراهم میشود. این مقاله با روش آیا گردشگری « : تحلیلی توصیفی سعی دارد برای این پرسش جواب/ جوابهای مثبت تبیین کند که فرضیه این مقاله این است »؟ ظرفیت معنوی بودن/ شدن و رابطه داشتن با صلح و دوستی را دارد که کلیه فعالیتهای گردشگر، ظرفیت معنویت پذیری را دارد و گردشگری برای صلح و دوستی بین ملتها و فرهنگها، ابزار قوی و بستر بسیار مناسبی محسوب میشود

گردشگری، معنویت، صلح، دوستی، انسان، فرهنگ