عباس گل زار

به طور کلی،تماس بین فلنج چرخ و کلاهک ریل دلیل اصلی ایجاد سایش در تقابل چرخ و ریل می باشد.شکل سایش فلنج چرخ به علت تحمیل تعمیرات پر هزینه هندسه چرخ، درمقابل سایش کم ریلها،پر اهمیت می باشد. سطح تماسی چرخ و ریل را می توان به سطوح لغزشی و غلتشی تقسیم کرد .بیشترین مقدار سایش در قوسها رخ می دهد که دارای ساختاری با شیب عرضی متناسب با شعاع قوس می باشد . قوسهایی که فشار محوری بالایی را متحمل می گردند،باعث ایجاد خزش در ساختار سطح ریل گردیده و اصطکاک ایجاد شده سایش شدید را به همراه دارد. استفاده از روانکاری ریلها در قوسهای خطوط راه آهن،باعث کاهش سایش و خستگی (Rolling Contact Fatigue) می گردد که از عوامل محدودکننده بهره برداری خطوط راه آهن می باشند .بررسیها نشان می د هد که در قوسهای تند خطوطی که با بارهای محوری سنگین مواجه می گردند، همانند خطوط قطارهای تندرو خستگی تولید می شود .در این خطوط،حرکت لغزشی بارهای محوری سنگین،منجر به کشش پلاستیک در ساختار ریل می گردد و ثمره آن،آسیبهای مربوط به خستگی ریل(RCF) بوده که نرخ بالای سایش تا حدودی می تواند آن را کاهش دهد (سنگ زنی ریل به همراه استفاده از روانکارها موجب احتراز از خرابی سریع ریل درخطوط قوسدار می گردد ).مزایای روانکاری علاوه برکاهش سایش چرخ و ریل به صرفه جویی در مصرف انرژی و کاهش نویز تولیدی منجر می گردد .مطالعه بر روی ترکیبات استر به عنوان روانکارهایی که سازگاری مناسبی با محیط زیست دارند،نشان داده است که این مواد روانکارهایی مفید،اما پرهزینه در مواقعی است که خواص حرارتی پایین مورد احتیاج باشد