وجیهه دلیری - دانشجوی کارشناسی ارشدبرنامه ریزی شهری
عبدالرضا پاکشیر - دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری

توسعه پایداررامیتوان درقالب شاخصهای اجتماعی اقتصادی و زیست محیطی مورد مطالعه قراردارد که دراین میان بعداجتماعی به دلیل ماهیت جمعی زندگی شهرنشینی اهمیت ویژه ای دارد مفهوم پایداری اجتماعی درتعریف فرایندی است مستمر که درچارچوب آن کیفیت و امنیت محیط اجتماعی ارتقا یافته و افراد را توانا می سازد تا ازطریق مشارکت کلیه کارکردهای زندگی و ظرفیت های فردی و اجتماعی خویش را متبلور سازند ازسوی دیگربخش عمده ای ازفعالیت افراد درفضاهای شهری و درارتباط مستقیم با کاربریهای شکل میگیرد لذا نیل به پایداری اجتماعی دراین فضاها به یکی ازموضوعات مهم شهرنشینی جدید تبدیل شده است هدف ازپژوهش حاضربررسی تاثیرپراکندگی کاربری ها برمیزان پایداری اجتماعی درفضاهای شهری است بدین منظورخیابان حرعاملی عامل مشهد به عنوان یک فضای شهری فعال با طیف گوناگون و بعضا متضاد ازکاربری ها مورد بررسی قرارگرفته است دراین راستا شاخصهای پایداری اجتماعی باتوجه به اصول آن استخراج شده و درمحدوده موردتحلیل قرارگرفته است روش تحقیق دراین مقاله توصیفی تحلیلی با بهره گیری ازمطالعات اسنادی و میدانی و پرسشنامه است یافته های تحقیق نشان میدهد که ناسازگاری کاربری ها و عدم تناسب آنها با سطح و مقیاس فضای شهری مذکور موجب ناپایدرای اجتماعی شده است که این امر کاهش امنیت اجتماعی و نارضایتی افراد را درپی دارد.

پایداری اجتماعی/فضای شهری/پراکنش کاربری/خیابان حرعاملی عامل/مشهد