رسول میرقادری
بهروز گتمیری
تقی نیاکی
محمد رحمانی

در سالهای اخیر ساخت و سازهای وسیع انجام شده در تهران عمدتاً تحت ” نظام هدایت و کنترل ساخت وساز شهری تهران بزرگ “ قرار داشته است . عدم دستیابی به کیفیت مناسب در محصول این فرآیند ، علیرغم سرمایه های عظیم مصرف شده در این بخش و تلاشهای به عمل آمده توسط جامعه مهندسی ، نگرانی های زیادی را خصوصاً در مورد صدمه پذیری ساختمانهای شهری تهران در مقابل زلزله بوجود آورده است . در این مقاله با بررسی اجمالی گردش کار ، قوانین و آئین نامه های موجود در نظام اجرائی جاری ، نقش عوامل مختلف بررسی شده و با نگرشی ویژه به بحث مسئولیت های هر بخش تلاش شده است تا عوامل اصلی عدم دستیابی به کیفیت مناسب به اختصار تبیین شوند. چند راهکار اجرائی جهت اصلاح نظام موجود پیشنهاد شده است . جلوگیری از خلط مسئولیت عوامل اجرائی مختلف ، ساده سازی گردش کار و بستر سازی جهت فعال شدن عوامل ارتقاء کیفیت مورد توجه بوده است . جهت گیری کلی بحث به سمت تبیین روشهای کلی دستیابی به یک نظام مناسب تضمین کیفیت و زمینه سازی جهت حضور مؤثر عوامل اجرائی ذیصلاح از جمله مهندسین در ساختمان سازی شهری می باشد.