سیداحمد سادات نوریض - استاد یار دانشگاه تهران
بهزاد آزادگان - استاد یار دانشگاه تهران
سمانه متقی - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت دانشگاه تهران
امید لطفی فر - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت دانشگاه تهران

تنش های محیطی از جمله عواملی هستند که ما را دراستفاده از حداکثر پتانسیل آب ، خاک و گیاه در جهت حداکثر تولید دچار محدودیت می کند .از مهمترین این تنش ها ، تنش شوری است . اراضی شور و بسیار شور حدود ۱۰ %از کل اراضی کشاورزی دنیا را شامل شده که به منظور بهره برداری از این اراضی، که درآن ها گیاه با تنش شوری روبرو است ، ملزم به استفاده از مدیریت های خاص می باشیم( ۱). تاثیر شوری در گونه های مختلف و در مراحل مختلف رشدی یک گیاه متفاوت است . یک گونه ممکن است در یک مرحله حساس به شوری و در مرحله ای دیگر مقاوم به شور ی باش د( ۹). ولی به طور کل در اکثر گیاهان زراعی مراحل اولیه ی رشد از جمله جوانه زنی حساس ترین مرحله ی رشد نسبت به شوری می باشد ( ۶). گیاه ذرت در این زمینه متفاوت بوده، یعنی در مرحله ی جوانه زنی نسبت به شوری مقاوم و در مراحل بعدی حساس می باشد ( ۸).استرس اسمزی حاص ل از پایین بودن پتانسیل اسمزی آب خارج گیاه (خشکی فیزیولوژیک )،اثر اسمزی و سمی یک یون به خصوص (اثر سمی ) و تاثیر غیر مستقیم یک یون بر روی متابولیسم که به دلیل وجود یک یون بیش از حد در محدوده ی ریشه که با ایجاد اختلال در جذب سایر یون ها همراه است ،مواردی هستند که تحت شرایط تنش شوری، رشد ومتابولیسم گیاه را تحت تاثیر قرار داده و با کاهش سرعت رشد کاهش اندام هوایی ،کاهش دوره ی رشد و تسریع در ورود به فاز زایشی ،در نهایت باعث کاهش عملکرد می شود ( ۴).آستانه ی شوری در ذرت 1/8 دسی زیمنس بر متر می باشد و با افزایش آن به 2/7، 6/8 و 8/4 و 15/3 دسی زیمنس برمتر عملکرد ذرت به ترتیب ۲۵ و ۵۰ و ۱۰۰ درصد کاهش می یابد. ، (۶).به طور کل آب های با هدایت الکتریکی کمتر از 0/75 میلی موس بر سانتی متر جهت آبیاری مناسب هستند و جهت استفاده از آب های با شوری بالا تر راه کار های متفاوتی از جمله کاشت گیاهان مقاوم ،کاهش فاصله ی آبیاری ،مصرف آب بیشتر به منظور آبشوئی ،شخم عمیق ،انتخاب محل دقیق قرار کیری بذر در خاک ،زهکشی مناسب،بهبود وضعیت نفوذ پذیری خاک و تلفیق آب شور وشیرین ارائه شده است (1؛ 3و4) هدف اصلی تحقیق پیش رو نحوه ی مدیریت آبیاری با آب شور از نقطه نظر این که مقدار آب شور مورد ، استفاده به چه میزان باشد تا حداکثر محصول با حداقل اثرات سوء زیست محیطی ناشی از استفاده از آب های شور حاصل شود.